93 rocznica objawień Św Faustyny
Zbliża się 93. rocznica pierwszego objawienia św. s. Faustyny Kowalskiej
18 lutego 2024 19:52/w Kościół
Przed nami 93. rocznica pierwszego objawienia Jezusa Miłosiernego św. s. Faustynie Kowalskiej. Uroczyste obchody zaplanowano na najbliższy czwartek w Płockim Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Poprzedzą je trzydniowe rekolekcje.
W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku (wcześniej płockim Klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia) niespełna 93 lata temu (dokładnie 22 lutego 1931 r.) do 26-letniej s. Faustyny Kowalskiej – dzisiaj świętej – po raz pierwszy przyszedł Jezus Miłosierny.
– 22 lutego, w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, po Nieszporach w jej pokoju ukazał się Jezus Miłosierny i powiedział: „wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem »Jezu ufam Tobie«” – przypomniała s. Diana Kuczek ZMBM, przełożona Klasztoru Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku oraz kustosz tamtejszego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.
To wydarzenie – jak podkreśliła s. Diana Kuczek ZMBM – odmieniło nie tylko życie s. Faustyny, ale także losy całego świata.
– Wtedy rozpoczęła się ta misja Miłosierdzia, z którą Jezus wysłał ją na cały świat i ta misja sprawiła, iż Pan Bóg stał się bardziej bliski każdemu człowiekowi – Bóg pełen Miłości, pełen Miłosierdzia, a Płock przez to stał się Betlejem orędzia Bożego Miłosierdzia, bo tutaj wszystko się zaczęło – zaznaczyła przełożona Klasztoru Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku.
Dlatego to właśnie w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku odbędą się uroczyste obchody, które poprzedzą 3-dniowe rekolekcje o Bożym Miłosierdziu.
– To jest to miejsce, ta przestrzeń i poprzez rekolekcje, poprzez czas przygotowania, chcemy na nowo odkrywać dar Bożego Miłosierdzia. Zapraszamy do wzięcia udziału, do przyjścia na rekolekcje, a jeżeli nie możecie być fizycznie, to pamiętajcie o tym 22 lutego, aby zaczerpnąć z niesamowitego skarbca Bożego Miłosierdzia i czytać najpopularniejszą na świecie polską książkę: „Dzienniczek” s. Faustyny – mówił ks. dr Grzegorz Zakrzewski, dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej Płockiej.
„Dzienniczek” to zapiski s. Faustyny Kowalskiej, w których znajduje się opis jej niezwykłej relacji z Jezusem Miłosiernym oraz jej głębokiego zawierzenia Bogu.
– Dla mnie osobiście najmocniejszym fragmentem z „Dzienniczka” jest sytuacja, w której Faustyna po rozmowie z Jezusem zapisuje „moja wola” i ją bardzo mocno przekreśla. W samym „Dzienniczku” w oryginale jest to zrobione na całą stronę. I to jest dla mnie takie wyzwanie: czy ja w życiu chcę realizować swoją wolę, swoje pomysły na życie, na świętość, czy wolę Boga, Jezusa, tak jak się o to modlimy w „Ojcze Nasz”? – zwrócił uwagę ks. dr Grzegorz Zakrzewski.
„Dzienniczek” s. Faustyny Kowalskiej to wyjątkowa lektura, z której możemy czerpać każdego dnia, szukając odpowiedzi na różne pytania. W lepszym zrozumieniu poszczególnych wersów zapisanych w „Dzienniczku” pomoże nam „Zeszyty miłości pełne” autorstwa s. Gaudii Skass ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.//
Św. Siostra Faustyna pisze: Wtenczas jesteśmy najwięcej podobni do Boga, kiedy przebaczamy bliźnim. Bóg jest miłością, dobrocią i miłosierdziem…, a Jezus zachęca: Miłosierdzie moje powinna odzwierciedlić w sobie każda dusza (Dz. 1148). To podobieństwo do Boga, wyrażone w akcie darowania uraz, sprawia, że wtedy jesteśmy tak naprawdę najbardziej ludzcy, na wzór Jezusa, który stał się człowiekiem. Przykazanie miłości bliźniego, znajdujące w przebaczaniu swą wyrazistą realizację, jest charakterystycznym i fundamentalnym prawem chrześcijaństwa, które jednak nie rezygnuje z prawa do sprawiedliwości i wyrównania wyrządzonych krzywd3. Nie skupia się ono jednak na bezwzględnym wyrównaniu rachunków, lecz wzywa do przebaczenia. Ten uczynek miłosierdzia ma na uwadze, w głównej mierze, dobro tego, kto przebacza, chroniąc jego serce przed zbyt długotrwałym tkwieniem w uczuciach złości, żalu i bólu4. W Księdze Kapłańskiej czytamy: Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan (Kpł 19, 17-18). Bóg jest tym, który określa normę właściwych postaw, do jakich jesteśmy nieraz zaskakująco nagle wzywani, w obliczu niespodziewanej urazy dotykającej nasze serce. On wie, co jest dla nas najlepsze, co sprzyja budowaniu Królestwa Bożego na tej ziemi. Stąd ciągle aktualny jest apel, by doznaną urazę oddać Bogu w akcie darowania winy czyli przebaczenia. Ten, kto żyje w przestrzeni Bożej miłości, gotowy jest to uczynić nawet przed tym, zanim zostanie zraniony5.