NEOPOGAŃSTWO CZY . ...CHRZEŚCIJAŃSTWO Ks Racinger ....Covthing CHRZEŚCIJAŃSKI" GODZINA ŚWIADECTW" Radio Jasna Góra 2024

Polscy wierzący poganie. Ratzinger czytany po latach

Ks. Andrzej Draguła 16 marca 2018 Kardynał Joseph Ratzinger, 2001 r. Fot. Manfredo Ferrari / Wikimedia Commons

W tekście z 1958 roku Joseph Ratzinger pisze jakby o współczesnej polskiej religijności: „instytucjonalnie wszystko jeszcze trwa”, Kościół funkcjonuje „po staremu”. Tyle że „realny świat oddalił się w znacznym stopniu”.

W roku 1958 młody niemiecki ksiądz – Joseph Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI – w artykule „Die neuen Heiden und die Kirche” [Neopoganie i Kościół] dokonał bolesnej diagnozy niemieckiego Kościoła w przededniu wielkich, kulturowych przemian, jakie miały nastąpić w latach 60. XX wieku[i]. Zobaczył to, czego inni jeszcze nie widzieli bądź nie chcieli zobaczyć.

Prorocy mają to do siebie, że dostrzegają prawie niewidoczne rysy zbliżających się głębokich pęknięć i ruchów tektonicznych, które radykalnie zmienią krajobraz. Ale mają do siebie także to, że najczęściej są nielubiani i odrzucani. Zasada Nemo propheta in patria sua – „Nikt nie jest prorokiem we własnym kraju” (por. Mt 13,57) – sprawdziła się także i w tym przypadku. Ratzinger przyznaje bowiem po latach, że reakcje na jego publikację były „ogólnie bardzo negatywne”, „nastąpiło trzęsienie ziemi”. Mówiono nawet, że napisał „coś heretyckiego”[ii]. Pojawiły się nawet wątpliwości, czy powinien zostać profesorem na uniwersytecie w Bonn, mimo że posiadał już nominację profesorską.

Sam Ratzinger w opublikowanym tekście nie widział nic niepokojącego czy niebezpiecznego. Po latach przyzna: „Dziwne, ale jeszcze dzisiaj muszę stwierdzić, że nie miałem pojęcia, co mogło wzbudzić aż takie poruszenie”[iii]. To poruszenie było w pewnym sensie zrozumiałe. Oto młody początkujący teolog miał odwagę poddać krytyce dotychczasowy sposób funkcjonowania Kościoła w świecie.

Dopóki Kościół będzie tylko czekał na tych, którzy do niego nie przychodzą, dopóty neopoganie będą czuli się w nim całkiem dobrze, żyjąc iluzją, że wcale poganami nie są

ks. Andrzej Draguła

Późniejszy papież napisał ten tekst – jak sam mówił – na podstawie doświadczenia pracy parafialnej, a przecież pracował tylko rok jako wikariusz w Bogenhausen bezpośrednio po święceniach (1951 r.). Ten rok mu wystarczył, aby skonfrontować świat, z którego wyszedł, ze światem, w którym przyszło mu pracować. To zderzenie musiało być bardzo silne, skoro dał mu wyraz w tak radykalnym tekście.

Warto przeczytać ten tekst raz jeszcze – 60 lat później, w Polsce. Może otworzy on jakieś nowe drzwi naszej duszpasterskiej świadomości?

Punktem wyjścia dla rozważań Ratzingera jest początek Kościoła w jego historycznym ujęciu, „kiedy to doszło do powstania Kościoła z pogan, którzy stali się chrześcijanami”. Pierwotnie Kościół „zasadzał się na fundamencie duchowej decyzji jednostki wybierającej wiarę, na akcie nawrócenia”. Nikt nie rodził się w chrześcijańskiej rodzinie, bo – co oczywiste – takich jeszcze nie było.

Głoszący Ewangelię młody Kościół spotykał pogan, którzy – podejmując decyzję o nawróceniu – musieli porzucić świat starych bogów, aby przyjąć chrzest w imię Jezusa Chrystusa. Rodzący się w ten sposób Kościół „pozostawał wspólnotą przekonanych, osób, które wzięły na siebie określoną duchową decyzję i tym odróżniały się od innych, którzy z jej podjęcia zrezygnowali”. Członkiem Kościoła nie można było się stać inaczej jak tylko przez osobistą decyzję potwierdzoną chrztem, a sami chrześcijanie długo pozostawali mniejszością w pogańskim świecie.

Według Ratzingera radykalna zmiana paradygmatu przynależności do Kościoła nastąpiła w średniowieczu. Autor nie używa pojęcia christianitas na określenie średniowiecznego stosunku Kościoła do świata – owej symbiozy, jaka istniała wówczas między religią a życiem politycznym, społecznym i kulturowym – lecz to ma zapewne na myśli, pisząc, że w tym okresie „Kościół i świat stały się tożsame”. Przynależność do Kościoła nie była już skutkiem osobistego wyboru, „bycie chrześcijaninem przestało być właściwie własnym stanowiskiem”, stając się „raczej polityczno-kulturową wytyczną”.

Ks. Andrzej Draguła

Nie znaczy to oczywiście, że nie było chrześcijan, którzy dokonywali osobistego wyboru, albo że u źródła ich przynależności do Kościoła stał wyłącznie społecznie usankcjonowany zwyczaj. Kościół średniowiecza to także Kościół świętych, dla których wiara nie była wyłącznie formą kulturowego dziedzictwa, lecz owocem osobistego zaangażowania i życia w łasce. Trzeba jednak podkreślić, że dominującą formą transmisji wiary/religii nie była ewangelizacja, ale socjalizacja religijna polegająca na „przekazywaniu z pokolenia na pokolenie kulturowego dziedzictwa religijnego, tj. modeli zachowań religijnych, związanych z wiedzą religijną, wierzeniami religijnymi, praktykami religijnymi, zwyczajami i obyczajami, oraz na przystosowaniu do tych modeli zachowań religijnych”[iv]. Tak rozumiana socjalizacja winna prowadzić do dojrzałości religijnej. Niestety, bardzo często prowadziła jedynie do zewnętrznego dostosowania się do oczekiwań religijno-społecznych bez jednoczesnej wewnętrznej akceptacji norm i wartości.

W tym modelu – który zasadniczo przetrwał do czasów współczesnych – bycie chrześcijaninem i przynależność do Kościoła były czymś nie tylko społecznie, ale i duszpastersko naturalnym. Od zakończenia tzw. pierwszej ewangelizacji Europy, czyli nawrócenia wszystkich ludów pogańskich, Kościół nie prowadził zasadniczo wewnętrznej działalności misyjnej, której celem byłoby budzenie wiary u kolejnych generacji. Wprowadzenie w życie Kościoła dokonywało się za pośrednictwem rodziny i społeczeństwa, które miały być nie tylko środowiskiem socjalizacji religijnej, ale także inicjacji w wiarę.

Czy katechumenat rodzinny dokonywał się równolegle z religijnym transferem kulturowym? Wbrew tezie Tertuliana – według którego Fiunt non nascuntur christiani [Chrześcijanami się stajemy, a nie rodzimy] – Europejczyk przez wieki „rodził się” chrześcijaninem, co nie znaczy wcale, iż stawał się człowiekiem wierzącym w teologicznym sensie tego słowa. Ratzinger nazywa to nawet „niechcianą przynależnością do Kościoła”.

Czy taka przynależność mogła mieć wartość zbawczą? Na to pytanie Ratzinger właściwie nie odpowiada jednoznacznie. Pisze jedynie, że współcześnie „upadło przekonanie”, iż w tak rozumianej przynależności „kryje się […] szczególna Boża łaska, wykraczająca poza świat rzeczywistość zbawcza”. Nie wystarczy już formalna przynależność do Kościoła, która była bardziej skutkiem dziedziczenia niż wyboru.

„Prawie już nikt nie wierzy – konkluduje młody teolog – że od przypadkowej kulturalno-politycznej rekomendacji miałoby zależeć wieczne zbawienie”. Ale czy ktoś w ogóle powinien tak wierzyć? Czy taka wiara miałaby jakieś teologiczne uzasadnienie? Jeśli by przyjąć, że na to pytanie możliwa jest odpowiedź pozytywna, należałoby wówczas powiedzieć, że to nie wiara jest punktem wyjścia do zbawienia, lecz przynależność do – nawet nie Kościoła, ale – określonej kulturowo-politycznej struktury o religijnej proweniencji. I to nawet przynależność niechciana.

Właśnie w takim kontekście pojawia się u Ratzingera termin neopogaństwo: „Zwąca się jeszcze mianem chrześcijańskiej Europa od czterystu lat to siedlisko nowego pogaństwa narastającego niepowstrzymanie w sercu Kościoła i grożącego mu drenażem od wewnątrz”. Niemiecki teolog pisze, że radykalne zmiany wewnątrz Kościoła zaczęły się czterysta lat temu, a więc w wieku XVI, kiedy średniowieczny ład religijno-społeczny zaczął ustępować miejsca prądom odrodzeniowym. Ratzinger nie wyjaśnia, co dokładnie się wtedy stało. Można się jedynie domyśleć, że chodzi mu o to, iż dotychczasowy model opierający się na jedności Kościoła i świata zaczął się kruszyć. I chociaż Europa jako taka wciąż jeszcze była chrześcijańska i wszyscy przyjmowali chrzest – coraz więcej żyło w niej faktycznych pogan.

Ten stan zdaje się osiągać właśnie swoje apogeum. Dzisiaj – pisze Ratzinger – mamy do czynienia z „Kościołem pogan, którzy zwą się jeszcze chrześcijanami, lecz w rzeczywistości są poganami. Obecnie pogaństwo osiadło w samym Kościele. Właśnie to jest cechą charakterystyczną Kościoła naszych czasów, podobnie jak i neopogaństwa, że mamy do czynienia z pogaństwem w Kościele oraz z Kościołem, w którego sercu krzewi się pogaństwo”.

Jakie są tego konsekwencje? „[…] współczesny człowiek, w normalnym przypadku, powinien raczej zakładać niewiarę swojego bliźniego”. Chrześcijański świat stawał się na nowo światem pogańskim, a Kościół tożsamy ze światem zaczął ustępować miejsca Kościołowi w diasporze.

Ani do Boga, ani do ludzi

Aby móc zastosować tekst Ratzingera jako klucz do interpretacji aktualnej rzeczywistości Kościoła w Polsce, trzeba najpierw odpowiedzieć na pytanie, czy już jesteśmy Kościołem neopogan.

Przytoczmy dwa kryteria: praktyk religijnych i postaw moralnych. Opracowane przez Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego najnowsze Annuarium Statisticum (zawiera dane z roku 2016) dostarcza niepokojących informacji[v]. Dwa podstawowe wskaźniki – dominicantes i communicantes spadają. W stosunku do roku 2015 ten pierwszy spadł o 3,1 punkty procentowe, ten drugi – o 1 punkt procentowy. Oczywiście duże jest zróżnicowanie regionalne: w diecezji tarnowskiej na Mszę św. niedzielną chodzi 66,9%, a w koszalińsko-kołobrzeskiej – 24,4%. Podobnie jest z przystępowaniem do Komunii świętej. Tutaj prym znów wiedzie diecezja tarnowska – 25,3%, a stawkę zamyka diecezja sosnowiecka – 10,3%[1].

Najbardziej niepokojące są dane wieloletnie, ukazujące znaczny spadek liczby osób chodzących na Mszę św. niedzielną w ostatnich 25 latach. W 1980 r. wynosiła ona jeszcze 51,1%, a w roku najlepszym (1982) nawet 57%. Próg 40% został przekroczony w roku 2013, gdy liczba uczęszczających na Mszę św. spadła do 39,1%.

Inaczej wygląda dynamika drugiego kryterium, czyli liczby osób przystępujących do Komunii świętej. Otóż w roku 1980 wynosiła ona tylko 7,8%, a następnie systematycznie wzrastała, by w roku 2000 osiągnąć 19,4%. W ostatnich latach waha się pomiędzy 15,6 a 17,6%. Można powiedzieć, że tendencja wzrostowa się zatrzymała, a wskaźnik ten charakteryzuje się dużą stabilnością, choć spadek o 1% w latach 2015-16 może niepokoić.

Źródło danych: Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC

Wnioski z analizy powyższych danych są oczywiste. Gdy przeliczyć procenty na liczby bezwzględne, to okazuje się, że chodzi już nie o setki czy tysiące, lecz o miliony wiernych, których na Mszy niedzielnej nie ma. Według wyliczeń Zbigniewa Nosowskiego spadek z 45,8% w roku 2006 do 36,7 % w roku 2016, czyli aż o 9,1 punktów procentowych – to niemal 2,5 mln osób w skali kraju![vi] Jak pisze Szymon Hołownia, „dwadzieścia milionów polskich katolików ma ważniejsze sprawy niż najważniejsze wydarzenie tygodnia”[vii].

To nie są liczby, które da się zignorować albo uzasadnić spadkiem dzietności, ponieważ badania ujmują wyłącznie tzw. zobowiązanych, a więc bez uwzględnienia dzieci i osób w podeszłym wieku. Biorąc pod uwagę stagnację wskaźnika communicantes, należy przyznać rację Nosowskiemu, który skomentował najnowsze badania słowami: „modlimy się liturgicznie coraz mniej i wcale nie głębiej”[viii]./.................../

Drugie kryterium dotyczy postawy moralnej, czego probierzem niech będzie stosunek do dyskutowanego ostatnio gorąco problemu uchodźców. Podstawy biblijne i teologiczne dla właściwej postawy wobec tego zjawiska były wielokrotnie formułowane i przywoływane. W ostatnich tygodniach zrobił to papież Franciszek w orędziu na tegoroczny Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, obchodzony 14 stycznia 2018 r. Dzień później, 15 stycznia, na konferencji prasowej do kwestii tej odniósł się abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Papież Franciszek stwierdził: „Zasada centralnego miejsca osoby ludzkiej [ … ] zobowiązuje nas do przedkładania zawsze bezpieczeństwa osobistego ponad bezpieczeństwo narodowe”[x], a abp Gądecki powtórzył: „W podejmowaniu kwestii uchodźców i ubiegających się o azyl najważniejszym punktem odniesienia nie może być interes państwa czy bezpieczeństwo narodowe, lecz jedynie człowiek”[xi]. Podobne stwierdzenia pojawiały się wielokrotnie w wypowiedziach i homiliach także innych hierarchów.

Na wystąpienie kard. Kazimierza Nycza – który podczas homilii wygłoszonej 14 stycznia 2018 r., powiedział: „Spotkanie z uchodźcą jest dla każdego chrześcijanina okazją do spotkania z Chrystusem” – zareagowała posłanka PiS, Krystyna Pawłowicz, która w liście otwartym do kardynała nazwała jego apel o właściwą relację do uchodźców „uporczywą moralną przemocą”. Jednocześnie przywołała własne rozumienie obowiązków, jakie na Polskę spadają w obliczu kryzysu uchodźczego: „Dziś bronimy Polskę przed naporem bezbożnych nurtów lewackich i będziemy bronić przed antychrześcijańską agresją islamu, która teraz dokonuje się w Europie i którą wszyscy przecież ze zgrozą obserwujemy”[xii]. Priorytety, które zostały przez nią sformułowane, stoją w opozycji wobec nauki Kościoła. Przedkłada ona bowiem obronę cywilizacji ponad dobro zagrożonej osoby ludzkiej, utożsamiając jednocześnie każdego uchodźcę z „terroryzującym migrantem”, którego pierwszym religijnym celem jest „nawracanie innowierców na islam, często przez zastraszanie i terror”.

Wydaje się jednak, że to raczej wizja posłanki Pawłowicz jest dominującym poglądem w polskim społeczeństwie, skoro aż 63% Polaków jest przeciwnych przyjmowaniu jakichkolwiek uchodźców. Zresztą przekonana jest o tym sama autorka listu, która stwierdziła, że swoje zdanie wyraża „w imieniu i w interesie – jak pokazują badania – większości Polaków”.

Czy jednak fakt, że za jakimś poglądem stoi większość, czyni ten pogląd wiążącym dla katolików? Abp Gądecki podczas wspomnianej konferencji prasowej powiedział: „Choćby nawet 99 procent było przekonanych, że nie wolno ich przyjmować i im pomagać, to Kościół tym się nie kieruje. Nami kieruje Ewangelia i chcielibyśmy, żeby Ewangelia w kraju katolickim ludźmi kierowała”.

Stwierdzenie to doskonale wyraża skalę dramatu. Okazuje się bowiem, że w katolickim kraju myślenie podług Ewangelii obce jest ponad połowie jego mieszkańców. Czyż nie jest to współczesne neopogaństwo, o którym mówił Ratzinger? Wyznaczniki kulturowo-polityczne stają się ważniejsze od kryteriów ewangelicznych, czego dobitnym przykładem niech będzie wypowiedź Jana Pospieszalskiego, który również w kontekście uchodźców na antenie TVP – i to w audycji współtworzonej przez kościelny tygodnik „Idziemy” i radiostację diecezji warszawsko-praskiej – nazwał przywoływanie przez biskupów ewangelicznej przypowieści „bałamutnymi przykładami o miłosiernym Samarytaninie”[xiii].

Kościół i nie-Kościół

Jaka w tej sytuacji powinna być przyszłość Kościoła? „Czy ponownie nie należałoby przekształcić Kościoła w mniejszą wspólnotę żyjących jednym przekonaniem”? – pyta Ratzinger.

Aby tak się mogło jednak stać, trzeba przede wszystkim rozerwać owo utożsamienie Kościoła ze światem. Jak pisze przyszły papież, „na dłuższą metę Kościołowi nie zostanie oszczędzona konieczność stopniowego pozbywania się tożsamości ze światem i stania się znowu tym, czym jest: wspólnotą wierzących”.

Cena tego procesu będzie duża. Warunkiem jest „rygorystyczne zrzeknięcie się zajmowanych stanowisk”, dzięki czemu Kościół pozbędzie się „pozornego bogactwa”, które stanowi dla niego zagrożenie, gdyż „staje na drodze prawdzie”. Ratzinger pisze, że Kościół dotrze do uszu neopogan tylko pod jednym warunkiem – „gdy przestanie być tanią oczywistością”. Bo Kościół jako tania oczywistość ani nie nawraca, ani nie głosi, ani nie przekonuje, ani nie zbawia, a „w jego sercu krzewi się pogaństwo”. Jedynie pozbywając się światowego autorytetu, Kościół odzyska autorytet ewangeliczny, będzie zdolny ukazywać prawdę i stawać się misyjnie skutecznym. Dopóki będzie „tanią oczywistością”, neopoganie, którzy żyją w jego wnętrzu, będą „oddawać się życiu w iluzji, przekonani, że takimi nie są”.

to wydaje się najważniejsze! Kościół, który można nazwać światowym, daje żyjącym w nim poganom złudzenie, że wszystko jest w porządku, a ich dotychczasowy sposób obecności w Kościele – obecności faktycznie pozbawionej wiary – jest wystarczający. Tymczasem Kościołowi – jak mówi Ratzinger – uda się „dotrzeć z własnym przesłaniem do uszu nowych pogan” jedynie wtedy, gdy „zacznie ponownie przedstawiać się jako to, czym faktycznie jest” – a jest przede wszystkim wspólnotą zbawienia, nie zaś kulturowo-polityczną strukturą.

Ten inny Kościół przyszłości będzie musiał także inaczej objawiać się w świecie. Ratzinger formułuje trzy postulaty. Pierwszy dotyczy sakramentów. Teolog przypomina, że płaszczyzna sakramentalna „otoczona [była] kiedyś dyscypliną wtajemniczenia w arkana”, co w starożytności nosiło nazwę disciplina arcani[2]. Przyszły papież przypomina, że sakramenty to „właściwa, wewnętrzna płaszczyzna istoty Kościoła”, a „sakramenty bez wiary nie mają sensu”. Tak więc udzielanie sakramentów należy ograniczyć jedynie do tych, którzy wierzą. Inaczej Kościół będzie zwodził sam siebie oraz tych, którym będzie ich udzielał.

Konsekwencją będzie „odgraniczenie, wyróżnienie tego, co chrześcijańskie – jeśli będzie to konieczne, to nawet do rozmiaru małej trzody”[3]. Co więcej, im skuteczniej Kościół tego dokona, „tym bardziej realistycznie uda mu się i będzie musiał rozpoznać własne zadanie na drugiej płaszczyźnie: przepowiadania wiary”.

Zrozumienie tej zależności wydaje się kluczowe dla przyszłej działalności pastoralnej Kościoła. Kościół, który nie ma komu ofiarować sakramentów – ponieważ mało jest tych, którzy są zdolni do ich przyjęcia – musi zacząć głosić Słowo, aby najpierw wzbudzić wiarę. Kościół, który ogranicza udzielanie sakramentów, siłą rzeczy zaczyna sobie uświadamiać potrzebę ewangelizacji. Zatem „skoro sakrament będzie miejscem, gdzie Kościół będzie się zamykał i musiał zamykać się na nie-Kościół, wówczas słowo pozostanie rodzajem i sposobem, którym będzie on kontynuować otwarty gest zapraszania na ucztę eucharystyczną”. Kościół sakramentów musi zostać poprzedzony Kościołem Słowa.

Podcast dostępny także na Soundcloud i popularnych platformach

Trzeci postulat młodego Ratzingera dotyczy relacji międzyludzkich. Z sakramentalnego samoograniczenia Kościoła nie można wywodzić postulatu „izolacji wierzących chrześcijan wobec ich niewierzących bliźnich”, albowiem „chrześcijanin powinien być i pozostać radosny pomiędzy ludźmi, bliźnimi, tam, gdzie wśród innych nie jest współchrześcijaninem/współwyznawcą”. Gestem zaproszenia będzie więc siła świadectwa wierzących pośród coraz bardziej niewierzącego świata. Nowy Kościół będzie domagał się także nowych więzi jego członków: „pomiędzy wierzącymi należy stopniowo odbudować coś na wzór braterstwa komunikujących, którzy ze względu na wspólną przynależność do Stołu Pańskiego czują się związani również w życiu prywatnym i wiedzą, że mogą liczyć na siebie także w sytuacjach kryzysowych, a więc faktycznie tworzą poniekąd rodzinę”.

Kościół tożsamy ze światem opierał wspólnotę wiernych na lokalnej strukturze społecznej, ponieważ każdy członek społeczności był automatycznie członkiem Kościoła. Widać to dokładnie w języku niemieckim, gdzie słowo Gemeinde oznacza jednocześnie gminę i parafię, strukturę społeczną i kościelną. W Kościele przyszłości to wspólnota wiernych znajduje swoje przedłużenie w świecie. Ci, którzy znają się najpierw „z kościoła”, stają się także wspólnotą quasi-rodzinną, poszukują bowiem podobnych do siebie – wierzących w świecie neopogan. W świecie, w którym – z racji rozpadu lokalnych więzi – braterstwo sąsiedzkie ma coraz mniejsze znaczenie, „braterstwo komunikujących” staje się strukturą podstawową.

Ludzie podobni i niepodobni

Jak się ma prognoza duszpasterska Ratzingera do naszej polskiej sytuacji? Na tych łamach niedawno ks. Grzegorz Strzelczyk, sekretarz II Synodu Archidiecezji Katowickiej, mówił, że największym wyzwaniem duszpasterskim Kościoła są obecnie tzw. letni katolicy, którzy w stosunku do Kościoła „nie bardzo szukają i nie bardzo są w domu”[xiv].

Według Strzelczyka ludzie ci są „na progu, to znaczy nie wiedzą, czy do Kościoła wejść, czy z niego wyjść; znajdują się pomiędzy wiarą a niewiarą”. Wszyscy oni w sposób formalny i sakramentalny oczywiście w Kościele są, w dzieciństwie przyjęli przecież sakrament chrztu św., byli katechizowani, przystąpili do Pierwszej Komunii, prawdopodobnie w większości otrzymali sakrament bierzmowania, być może także żyją w małżeństwach sakramentalnych.

Na pewno wszyscy byli przedmiotem religijnej socjalizacji. Istotne jest pytanie, czy w ich życiu dokonała się inicjacja. Prawdopodobnie nie, skoro Strzelczyk nazywa tę grupę także „szarą strefą”, składającą się „z tych, których wiara wyrosła na tradycyjnym wychowaniu religijnym, ale nie jest zakorzeniona”. W efekcie są oni w Kościele „bardziej ciałem niż duchem”. „Zakorzenienie” byłoby właśnie owocem inicjacji.

Słyszymy dziś coraz częściej pytanie, czy wejść do Kościoła, czy z niego wyjść. Dotyczy ono nie tyle formalnej przynależności (wszak „wypisywanie się” z Kościoła to w Polsce wciąż margines), ale podjęcia jakiegoś decydującego kroku ku wierze albo ku niewierze – aby nie zostać pomiędzy. Śląski teolog przyznaje także, że „wraz z przemianami kulturowymi wyraźnie ubywa nam katolików pochodzących z organicznie odziedziczonej wiary. Albo przyjmują oni wiarę świadomie, albo gdzieś znikają”.

Nie znaczy to oczywiście jednak, że „dziedziczenie wiary” nie może być procesem prowadzącym ku jej dojrzałości. Słusznie mówi ks. Strzelczyk o „organicznie odziedziczonej wierze”. Wiara odziedziczona, będąca skutkiem socjalizacji religijnej, obumrze i nie przekształci się w wiarę z wyboru, jeśli nie dojdzie do procesu inicjacji, do przejścia przez etap katechumenatu.

Podstawowym miejscem tego katechumenatu wcale nie musi być Kościół jako wspólnota parafialna, lecz raczej rodzina bądź jakaś inna wspólnota wiary. Czymś absolutnie koniecznym wydaje się dzisiaj przywrócenie katechumenatu rodzinnego w odniesieniu do przygotowania do Pierwszej Komunii świętej. Krokiem w tę stronę jest np. dekret abp. Andrzeja Dzięgi pozostawiający rodzicom decyzję o momencie przyjęcia po raz pierwszy Komunii świętej przez ich dzieci. W tym kierunku idą także takie próby przeorientowania parafialnego przygotowania do Pierwszej Komunii, gdzie punkt ciężkości przesunięty jest na rodzinę, która ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za przygotowanie dziecka.

Ten model wydaje się dobrym przykładem realizacji Ratzingerowego postulatu, by sakramentalizację poprzedzić ewangelizacją. Na wdrożenie czeka w Polsce także postulat papieża Franciszka, by wprowadzić takie formy katechumenatu przedmałżeńskiego, które nie ograniczałyby się wyłącznie do bezpośredniego przygotowania do małżeństwa, lecz były najpierw formą inicjacji w wierze, aby uniknąć sprawowania tego sakramentu wobec faktycznych pogan, choć ochrzczonych i formalnie należących do Kościoła[xv].

Dziedzictwo średniowiecznej symbiozy Kościoła i społeczeństwa przetrwało jednak do dzisiaj i są jeszcze takie regiony Polski, gdzie ma się ono całkiem dobrze. Silne, lokalne struktury społeczne były naturalną matrycą dla wspólnotowych więzi Kościoła. W tradycyjnej, homogenicznej strukturze społecznej obok siebie mieszkali ludzie – jeśli można tak powiedzieć – „do siebie podobni”.

Rodzina, sąsiedztwo, środowisko pracy i środowisko spędzania wolnego czasu – te cztery substruktury społeczne praktycznie się pokrywały, czy chodzi o środowisko rolnicze (wiejskie), robotnicze (miejskie) czy też bardziej elitarnych grup społecznych (inteligencja). Ci, którzy mieszkali obok siebie, razem pracowali i razem się bawili, a także razem się modlili. Na bazie związków naturalnych tworzyli oni także lokalną wspólnotę eklezjalną, a jednocześnie – na zasadzie sprzężenia zwrotnego – parafia spełniała rolę społecznotwórczą. Taka struktura sprzyjała również społecznej kontroli wobec swoich członków. „Chodzenie do kościoła” było zachowaniem pożądanym, a moralność chrześcijańska była społeczną normą przyzwoitości.

Mapa Polski pokazująca wskaźniki dominicantes i communicantes potwierdza, że taka zależność wciąż istnieje na terenach o tradycyjnej strukturze społecznej: na Śląsku, w dawnej Galicji, na wschodzie Polski, ale także w Wielkopolsce i na Kaszubach. Zupełnie inaczej jest na tych terenach Rzeczypospolitej, które zostały dołączone po II wojnie światowej, oraz tam, gdzie miały miejsce silne migracje ze wsi do miast, jak robotnicze Zagłębie (diecezja sosnowiecka) czy Łódź. Rozpad tradycyjnej struktury społecznej i brak silnych związków w ramach lokalnej społeczności nie sprzyjają socjalizacji religijnej, która opiera się na takich relacjach.

Na naszych oczach taka struktura społeczna ulega przemianie. Tworzy się – choć oczywiście nie wszędzie w jednakowym nasileniu – społeczeństwo heteronomiczne, gdzie obok siebie mieszkają ludzie do siebie „niepodobni”, gdzie rodzina, sąsiedztwo, środowisko pracy i spędzenia wolnego czasu zupełnie się ze sobą nie pokrywają. Kto inny jest sąsiadem, z kim innym się pracuje, a jeszcze z kim innym spędza się czas wolny. Dzieje się tak zwłaszcza w środowiskach wielkomiejskich, ale także w podmiejskich sypialniach czy środowiskach wiejskich, gdzie nie ma już wspólnototwórczej pracy na roli. W środowiskach tego typu więzi społeczne coraz rzadziej stają się matrycą dla więzi parafialnych – np. na wsiach, które przekształcają się w podmiejskie sypialnie, starzy i nowi mieszkańcy wciąż tworzą osobne społeczności.

W tym modelu pierwotne stają się nie relacje panujące w lokalnej społeczności, lecz więzi wynikające z przynależności do wspólnoty Kościoła. Wzmacniane to jest jeszcze poprzez zjawisko churchingu, czyli swobodnego wyboru parafii odpowiadającej gustom i upodobaniom, co prowadzi do częściowego zakwestionowania parafii terytorialnej. Tutaj także znajdują swoje źródło takie zjawiska jak „kawiarnie dla katolików”, osiedla budowane z myślą wyłącznie o ludziach wierzących czy tzw. christoteki, czyli dyskoteki dla katolików. Tego typu potrzeby wynikają z doświadczenia obcości w świecie i dążenia do odnalezienia w nim ludzi podobnych do siebie.

Niby wszystko trwa, ale…

W tak zmieniającej się rzeczywistości nie ma i nie może być jednej recepty na działalność duszpasterską. Trzeba wypracować dwa uzupełniające się modele.

Pierwszy z nich zakłada utrwalanie związku wspólnoty parafialnej z lokalną strukturą społeczną tam, gdzie to jest tylko możliwe – aby umożliwiać socjalizację wiary, która może stać się bardzo dobrym fundamentem dla procesu inicjacji. Osobiste doświadczenie pastoralne podpowiada mi, że nie wolno ignorować związku wiary ze strukturą społeczną. Moje wakacyjne pobyty duszpasterskie w parafiach francuskich przypadły na okres, gdy zamykano tam poszczególne kościoły i dokonywano nowego podziału administracyjnego diecezji. Intencją było stworzenie silniejszych ośrodków duszpasterskich z większym potencjałem. Jak się szybko okazało, większość – i tak nielicznych – wiernych po zamknięciu własnej świątyni nie zaczęła uczęszczać do nowego kościoła parafialnego. I nie była to wcale kwestia odległości i trudności komunikacyjnych, lecz – wówczas dla mnie niezrozumiałego – poczucia kościelnego (parafialnego) wykorzenienia, które stawało się barierą dla dalszej replantacji w nowej parafii. Tak funkcjonuje wiara, która fundowana była na modelu tożsamości Kościoła i świata, gminy i parafii, więzi lokalnych i eklezjalnych.

Drugie moje doświadczenie łączy się z pojawiającym się dylematem, co zrobić z tzw. filiami czy dojazdami, których w diecezjach Polski północno-zachodniej jest bardzo wiele. Zdarza się, że jeden proboszcz obsługuje nawet siedem świątyń[4]. Wydaje się, że te małe wspólnoty trzeba za wszelką cenę utrzymać, ponieważ – o czym mówią sami mieszkańcy tych wiosek – Kościół jest już ostatnią instytucją wspólnototwórczą. Msza niedzielna pozostaje często jedyną okazją do spotkania się i reaktywowania poczucia wspólnoty. To naturalne dążenie do budowania małej struktury kościelnej należy dowartościować i utrzymać jak długo się da, oczywiście prowadząc inicjację równolegle z socjalizacją.

Kościół, w którego sercu krzewi się pogaństwo, inaczej musi rozkładać swoje duszpasterskie siły. Powinien być mniej skupiony na sakramentalizacji – bardziej na ewangelizacji

ks. Andrzej Draguł

Zupełnie inaczej jest w przypadku nowej struktury społecznej typowej dla miasta. Lokalne powiązania są tutaj o wiele słabsze, a życie mieszkańców cechuje się dużą mobilnością. Jak powinna wyglądać propozycja duszpasterska odpowiadająca tym nowym uwarunkowaniom? Właściwie podtrzymuję wszystko to, co napisałem na tych łamach przed 15 laty w tekście „Między osiedlowym sklepem a supermarketem. Parafia w czasach wolnego rynku”[xvi].

W takiej sytuacji duszpasterstwo musi się liczyć z nowym rytmem pracy w ciągu tygodnia, z konkurencyjnością pastoralną, z większymi niż w społeczeństwie tradycyjnym oczekiwaniami oraz świadomością możliwości wyboru między ofertami. Duszpasterstwo w epoce mobilności musi być inne niż to, które było odpowiednie dla stabilnej kultury agrarnej, a potem kultury robotniczej. Ma rację ks. Strzelczyk, gdy mówi: „Zmienia się kultura, w jakiej żyjemy, i to w sposób niepodobny do żadnych innych wcześniejszych przemian — zarówno pod względem ich szybkości, jak i kierunku. Nie wiemy dokładnie, dokąd ten proces prowadzi, ale wiemy, że musimy się z nim zmierzyć. Świadomość oddziaływania takich procesów, które dotyczą nie tylko nas na Śląsku, prowadzi do przeczucia, że prawdopodobnie będziemy jakoś cierpieć z tego powodu jako Kościół, ale musimy się z tym zmierzyć”[xvii].

Jak? Na przykład tak: „żeby równolegle z tym tradycyjnym duszpasterstwem rozwijać nowe formy, w których odnajdą się ludzie z nowszej formacji kulturowej” – radzi katowicki teolog.

Kłopot w tym, że w Polsce – podobne jak za czasów młodego Josepha Ratzingera w Niemczech – „instytucjonalnie wszystko jeszcze trwa”, Kościół w dużej mierze wciąż jeszcze funkcjonuje „po staremu”. Tyle że „realny świat oddalił się w znacznym stopniu” i poszedł swoją drogą. Przynajmniej u mnie, na zachodzie Polski.

Czy da się tych zmian uniknąć? Moim zdaniem nie. Ratzinger mówi, że „prędzej czy później, za przyzwoleniem czy też wbrew przyzwoleniu ze strony Kościoła, dojdzie do wewnętrznej przemiany struktur, do również zewnętrznej, mającej wymiar pasillius grex, małej trzody”. Przemiana ta „nastąpi niezależnie od udziału w nim Kościoła, na co musi on być przygotowany”. Dlaczego zmiany te są nieuchronne? Ponieważ Kościół nie funkcjonuje w próżni społecznej, a jego struktura, sposób działania, w tym także sposób „rekrutacji” nowych członków musi się do tej kulturowej nowości dopasować.

To przemodelowanie nie będzie łatwe, bo przecież model Kościoła tożsamego ze światem był bardzo wygodny. W tym bowiem modelu z założenia wszyscy bez mała rodzili się jako wierzący. Kościół, w którego sercu krzewi się pogaństwo, zupełnie inaczej musi rozkładać swoje duszpasterskie siły. Mniej skupiony na sakramentalizacji – więcej czasu i środków winien poświęcić na ewangelizację. To bowiem na Kościele – na nikim innym – spoczywa obowiązek głoszenia Chrystusa. „Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił?” – pytał św. Paweł (Rz 10,14–15).

Trzeba w Polsce diametralnie zmienić sposób duszpasterskiego myślenia. Popularność pewnego baneru, na którym napisowi „Niedziela. Idź do kościoła. Nie czekaj, aż cię przyniosą” towarzyszy trumna niesiona na barkach grabarzy – tylko potwierdza, że stary model ma się dobrze: to ich wina, że nie przychodzą, a nie nasza… A może po prostu nie wiedzą, po co mają przyjść? A może nie wierzą, że to przyjście coś ważnego znaczy? Że to cokolwiek zmienia w ich życiu?

Dopóki Kościół będzie tylko czekał na tych, którzy do niego nie przychodzą, dopóty neopoganie będą w takim Kościele mieli się całkiem dobrze, żyjąc nadal iluzją i ułudą, że wcale poganami nie są.

Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź”, wiosna 2018

Przeczytaj też: Benedykt XVI, czyli chrześcijaństwo jest Osobą

[1] Oba te wskaźniki są liczone jako odsetki ogólnej liczby „zobowiązanych” katolików.
[2] Pojęciem disciplina arcani określa się starożytną zasadę zachowania w tajemnicy przed poganami misteriów wiary, zwłaszcza dotyczących chrztu i Eucharystii, miejsca i czasu sprawowania kultu, a także rytów i formuł modlitewnych (Credo, Ojcze nasz). Zob. B. Nadolski, Leksykon liturgii, Poznań 2006, [hasło:] Disciplina arcani, s. 323–325.
[3] Warto tutaj przypomnieć, że podobny postulat został sformułowany w raporcie pt. Risquer l’avenir przygotowanym przez Kościół katolicki w kanadyjskim Quebeku (Montreal 1992). Sugerowano w nim zaprzestanie udzielania sakramentów tzw. katolikom kulturowym, co miało prowadzić do duszpasterstwa bardziej selektywnego. Podkreślano, że katolicyzm kulturowy wzmacnia w Kościele złudną wizję, że całe społeczeństwo jest wierzące. Postulat ten nie spotkał się z akceptacją miejscowego Kościoła jako zbyt elitarystyczny. Zob.: A. Draguła, „Ocalić Boga. Szkice z teologii sekularyzacji”, Warszawa 2010, s. 72–77.
[4] W mojej diecezji znajduje się parafia Kołczyn, która ma sześć kościołów filialnych przy 1430 wiernych. Licząc według średniego wskaźnika dominicantes dla diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, na niedzielną Mszą winno tam uczęszczać 316 wiernych, co daje 45 osób na jedną świątynię. W rzeczywistości według badań liczba dominicantes dla parafii Kołczyn wynosi 498 osób, co pokazuje, że w parafiach wiejskich frekwencja jest wciąż wyższa ze względu na jeszcze w miarę trwałe struktury społeczne.

[i] J. Ratzinger, “Die neuen Heiden und die Kirche”, „Hochland”, Oktober 1958. Tłumaczenie polskie: J. Ratzinger, „Neopoganie i Kościół”, w: ............

Joseph Ratzinger

neopoganie

religijność

Ks. Andrzej Draguła

ur. 1966, ksiądz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Dr hab. teologii, profesor Uniwersytetu Szczecińskiego, przewodniczący Rady Instytutu Nauk Teologicznych US, członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk. Publicysta. Członek redakcji kwartalnika „Więź" i Rady Naukowej Laboratorium „Więzi". Stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego”. Laureat Nagrody Dziennikarskiej „Ślad" im. bp. Jana Chrapka w roku 2018. Autor wielu książek, m.in. wydanych w Bibliotece „Więzi": „Ocalić Boga. Szkice z teologii sekularyzacji”; „Copyright na Jezusa. Język, znak, rytuał między wiarą a niewiarą”; „Bluźnierstwo. Między grzechem a przestępstwem”; „Emaus. Tajemnice dnia ósmego", „Kościół na rynku. Eseje pastoralne". Ostatnio wydał: „Syn marnotrawny. Biografia ocalenia" i „Kościół, który wyznaję". Mieszka w 

07 marca 2024, 17:00Samotność – wolność czy więzienie? Debata i warsztaty

Czym jest samotność? Jak się ją rozpoznaje? Czy z samotnością należy walczyć? Odpowiedzi poszukają eksperci i uczestnicy wydarzenia zorganizowanego przez Centrum Myśli Jana Pawła II.

Więcej

leost27 października 2020 19:54

Piszę to pod przemożnym wrażeniem demonstracji odbywających się teraz w Polsce gdzie demonstranci dewastują kościoły naruszają sferę sacrum podczas sprawowanych mszy świętych czy profanują pomniki Jana PawlaII.Naocznie widzę jak drży w posadach i prawdobodobnie runie Kościół ktory znałem dotychczas.Aroganckich i butnych hierarchów zamiatających pod dywan wszystkie świństwa kleru jak choćby współpraca z komunistyczną bezpieką czy skandale obyczajowe.Znikną pełne faryzeuszy kurie które doprowadziły do zniszczenia wiary w takim człowieku jak Tomasz Węcławski.Nie wiem czy do ewangelizowania nadają się te tłuszcze przewalające się przez ulice polskich miast i miasteczek epatujące wulgaryzmami wołające chcemy Barabasza za nic majace Dekalog szczególnie przykazanie “nie zabijaj’.Pod hordami tych współczesnych Hunów prędzej czy później runie zmurszałą konstrukcja obecnego w Polsce Kościoła Rzymsko-Katolickiego .Ostaną się nieliczne i niewielkie diaspory tych którzy będą uważać Jezusa Chrystusa za Mesjasza i Zbawiciela,będą przestrzegać Dekalogu a inspiracją dla nich bedzie Kazanie na Górze z ośmioma błogosławieństwami.../......./

KOLĘDA 2023/2024 PLAN KOLĘDY

KOLĘDA 2023/2024 PLAN KOLĘDY W NASZEJ PARAFII SW. ROCHA W JAZGARZEWIE. Kolęda w dni powszednie od godz. 15.00 do 21.30 w soboty od 10.00 Prosimy o przygotowanie wody święconej, kropidła, krzyżyka, świec i Pisma Św. Dzieci prosimy o przygotowanie zeszytów od religii, prosimy aby na kolędzie była obecna cała rodzina ” Pragnąc dobrze wypełnić funkcję pasterza, proboszcza czy wikarego powinien starać się poznawać wiernych powierzonych jego pieczy. Winien zatem nawiedzać rodziny, uczestnicząc w troskach wiernych, zwłaszcza w niepokojach i smutku, oraz umacniając ich w Panu, jak również – jeśli w czymś nie domagają – roztropnie ich korygując (Kodeks PrawaKanonicznego kan. 529 §1).. U św. Łukasza czytamy, że Chrystus poleca swoim uczniom, aby szli „do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść miał” (por. 10, 1-12). Do dziś uważa się, że osoby przyjmujące księdza po kolędzie dają publiczne świadectwo swego przywiązania do Kościoła „ TEMAT TEGO ROKU DUSZPASTERSKIEGO „UCZESTNICZĘ WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA „/.tel do PARAFI 602 108 026 PROGRAM                           KOLĘDY                       

27.12 ŚRODA . od 15.00 Łoś- ul .Spółdzielcza, Puszczyka, Skowronków, Sikorki, Sosnowa., Spacerowa , Zielona, ul. Biała, ul. Sowia , Biała, Bajeczna, Gandolfa, Słowików i Cicha,. Cykady               

28.12 CZWARTEK od 15.000 Łoś-ul.6 Września, ( za prażmowska też ul 6 września ) ul .Kwiatowa, ul .Leśna, ul .Kuropatwy , Sadowa, Ogrodowa. Przylesie, Lawendowa, Bajeczna, Bażancia                             

 29.12 PIĄTEK od 15.00 Łoś- ul. Prażmowska, Al. Gwiazd , Al. Cykady, Al. Lipowa, Parkowa, Kalinowa, Sosnowa. ,Wrzosowa,                                                                                        

30.12 SOBOTA .od 10.00 Łoś- ul. Podleśna .,ul. Kukułki., ul Chabrowa ,ul. Sołecka., ul. Tarczyńska od 15.00 do 21.00 Łoś, ul. Sarenki, ul. Polna, ul Pierwiosnków ul. Wiatrowa, ul. Bażańcia,-Przepiórki, Zajęcza i nowe ulice

02.01 WTOREK od godz 15.00 .21.00 kolęda Bogatki- ul. Królewska, nr parzyste, ul. Pierwiosnków                                                                                                   

03.01 SRODA kolęda od 15.00 Bogatki- ul. Królewska, nr nieparzyste, od nr 1 do nr 149 ul Dalii                                                                                                                   

04.01. CZWARTEK, od 15.00 Bogatki- ul. Anemonów, ul. Malwy, ul. Azalii, ul. Werbeny, ul. Szafirków i nowe ulice                                                                                                                                                                       

 5.01 PIĄTEK ul. Zawilców, ul. Słoneczników, pozostałe rodziny z ul Królewskiej, ul. Modraszki, z ul Książecej ,ul. Polnych Maków, ul Królewska od nr 153 do187 i nowe ulice NOCNA ADORACJA ,o 21.00 WIECZÓR UWIELBIENIA/

6 stycznia kolędy nie będzie                                                                                                                

08.01 PONIEDZIAŁEK od 15.00 .00 Mieszkowo- ul .Malinowa, ul. Malinowy Gaj, ul.Dar- niowa, ul.Szklarniowa, Cicha, ul.Traktowa, ul Polnych Bratków. ul.Zdrojowa, Polna, Urocza, ul.Graniczna, ul.Pod Gruszą, ul.Ustronie, ul Karolińska i wszystkie nowe ulic. 

09.01 WTOREK od 16.30 Antoninów- ul. Złotych Piasków, ul .Dobrych Sąsiadów ul. Radomska i nowe ulice                 

10.01 ŚRODA . od 14.00 Wola Gołkowska.ul Gościniec-/lewa i prawa strona /od Sióstr do p. Kowalskich do ronda od godz 14.00                                                      

11.01 CZWARTEK . od 15.00 Wola Gołkowska , ul. Fantazyjna, ul. Piesza, ul Turystyczna , Jemioły, Sielankowa, ul. Czarowna, ul Gościniec od ronda ( od rodziny p. Kowalskich ) do końca w kierunku Jazgarzewa , Polnej Brzozy i ul Przy Akacjac

12.01 PIĄTEK od 15.00 ul. Kolonia, ul. Jeżynowa ,ul. Krótka, ul. Dzikiej Mięty, ul. Żurawinowa, ul Liryczna                                           

13.01 SOBOTA od 10.00 SIOSTRY RODZINY MARII i Robercin- ul. Podskarbińska, ul .Hetmańska, ul. Orzechowa, ul. Wierzbowa I Motocyklistów                                                                             

15.01 PONIEDZIAŁEK .od 15.00 Wola Gołkowska- ul.Rybna, ul.Błękitnego Motyla, ul.Jemioły, ul.Płaczącej Wierzby ,ul.Karolińska,                                                                                                        

16.01 WTOREK od 15.00 Gołków- ul.Zielonai ul.Gołkowska od mleczarni / teraz od sklepu do świetlicy .                                                                                                         

17.01 ŚRODA ul. Ceramiczna, ul. Ceglana, ul. Małego Stawu i Dużego Stawu ,od 15.00 i Wólka Pęcherska                                                                                                       

18.01 CZWARTEK .o 15.00 . Grochowa- ul. Zb. Pawlaka, ul Słoneczników, Przytulna

19.01 PIĄTEK od 15.00 Piskórka- ul. Jagodowa, ul. Świerkowa, ul .Główna, ul. Słoneczna, ul. Polna, ul .Akacjowa, ul. Podleśna, , Brzozowa , Krótka,, Cedrowa, Klonowa, Sosnowa i nowe ulice                             

20.01 SOBOTA od 10.00 Pęchery-ul. Boczna, ul. Cietrzewia ,ul. Pawlaka

22.01 PONIEDZIAŁEK .od 15.00ul. Gołkowska mleczarnią/za torami

23.01 WTOREK od 15.00ul. Gołków- ul. Gołkowska od świetlicy do RONDA cpn do ul Głównej -lewa strona idąc od kościoła i prawa strona                                                                                                             

24 .01 ŚRODA .od 15.00 od krzyżówek Gołków-ul. Gołkowska prawa strona, ul. Pod Bateriami, Lipowa  i Wołodyjowskiego                                                                                                                                                        

25 01 CZWARTEK .od 15.00 0 od ronda  w kierunku Zalesia Dolnego. ulice boczne
Hajduczka- ul.Szaniec,ul.Soroki-, ul. Oleńki  Bilewiczównej , ul. Bohuna, ul. Ketlinga , ul. Trylogii i wszystkie ulice nowe.                                                                                                                                                                                 

26.01 PIĄTEK  od godz 15.00 Gołków-ul.Ląkowa-,  ul. IV Pułku Ułanów, ul.Jazdy Polskiej i  nowe ulice                                                                                                                                                                

27.01 SOBOTA od 10.00  Gołków- ul. 11 Listopada- ul.Kmicica,  ul.Główna- plus Gołków- ul.Wenedów, ul Kirkora,ul. Kordiana, ul.Aliny, ulGwalberta                                                                                                  

29.01 PONIEDZIAŁEK od 15.00   Wólka Kozodawska - ul.Pogodna – i ul Gruszek i Jabluszek

30.01 WTOREK   od 16.00 0od 15.00 Wólka Kozodawska ,ul.Zaciszna, ul.Dworkowa,                                                                                                                                                              

31.01 ŚRODA o d 15.30.Wólka Kozodawska - ul. Familijna, ul. Serdeczna

01.02 CZWARTEK . od 15.00 Jesówka i ul Źródlana,ul.Blasku Księżyca, ul.Czapli ,Cyraneczki ,ul. Dzikich Gęsi, ul. Niedzwiedzia, ul.Leśnych Malin ul.Orlika, ul.Ptasia, ul.Zimorodka, ul.Konika Polnego, ul.Leśnej Polany, ul .Lisia ,Łosia,  Niedźwiedzia, Żbika, Myśliwska, Łowiecka ,Rysia,Borsuka                                                                                                                                                   

02. 02 PIĄTEK kolęda od 15.00  Wólka Kozodawska-ul. Czarodziejska, ul .Bukietowa, ul. Polnych Kwiatów   ,ul. Bajkowych Domków, ul.Wichrowa.,  ADORACJA I WIECZÓR UWIELBIENIA / do chorych od godz 9.00 /

03.02 SOBOTA Wólka Kozodawska od godz 10.00-ul.Zielonej Łąk, ul.Dzikie Pola ul .Bociana Białego, ul. Białej Róży,ulice                                                                                                                                   

05.02. PONIEDZIAŁEK  od 15.00 ul. Herbacianej Róży, ul.Zaciszna, ul.Bukietowa, ul. Rajskich Ogrodów, ul. Szparagowa                                                                                                                                                          

06.02 WTOREK   od 15.00 Wólka Kozodawska- ul.Porannej Rosy, ulSzczęśliwa                                                                                                                                                                                                                               

07.02 ŚRODA  Od 15.00 Łbiska- ul Bolesława Chrobrego--tylko lewa strona idąc od kościoła, ul.Wł. Jagiełły, ul.Królowej Marysieńki, ul. H. Walezego, ul. Zyg.Starego, ul.Wł. Łokietka po lewejstronie                                                                                                                                                                 

08.02 CZWARTEK o  od 15.00 Łbiska-ul.B. Chrobrego-tylko prawa str.idąc od Jazgarzewa,ul. 15 sierpnia, ul. Piastowska-, ul. Królowej Bony, ul. Żeligowskiego- , _ul.Zyg. Starego i Wł. Łokietka po prawej str. oraz ul. Zygmunta IIIWazy                                                                                                                                                                                                                                       

09.02 PIĄTEK o od godz 15.00 Jazgarzew-ul. Szkolna nr nieparzyste.,ul. Rucia na, ul. Przebiśniegów, ul. Runa Leśnego 

10.02.SOBOTA  od godz 10.00  ul. Szkolna wszystkie nr parzyste                                             

12.02  PONIEDZIAŁEK Jazgarzew-ul. Górna i -ul. Główna- w kierunku Bogatek, ul. Błękitna  na, ul. Rajska,  ul.Pasikoników     od 15.00                                                                                                                                                   

13 02 WTOREK -Jazgarzew-ul. Leśna- wszystkie nr tylko po prawej str. idąc od Kościoła ul. Gajowa, ul. Amarantowa

14.02 ŚRODA  POPIELCOWA   kolędy nie  będzie                                                                                                 

15.02 CZWARTEK    od 15.00 -ul. Leśna po lewej str. idąc od kościoła  

16.02 PIATEK  nie  ma kolędy DROGAKRZYŻOWA                                                                                                                                                  

17.02. SOBOTA od godz 10.00 ul. Główna w Jazgarzewie do kościoła zakończenie kolędy.   W TYM ROKU KOLĘDY NA ZAPROSZENIE  NIE BĘDZIE ZE WZGLĘDU NA OGRANICZONY CZAS KOLĘDOWANIA. przepraszamy
 

,,Jaki" zobacz to koniecznie o JP.II https://youtu.be/mD5D0QItzZc

LINK:https://youtu.be/mD5D0QItzZc

Nauka cierpienia. Śmierć Jana Pawła II

W liście apostolskim „Salvifici doloris” Jan Paweł II pisał: „człowiek w swoim cierpieniu pozostaje nietykalną tajemnicą”. Gdy 20 lat później umierał na oczach całego świata, prowokował, by się z tą tajemnicą zmierzyć.

Fot. Alessia Pierdomenico/Shutterstock

11 lutego 1984

Opublikowanie listu apostolskiego o cierpieniu "Salvifici doloris". 

1 lutego 2005

Jan Paweł II trafia do szpitala po gwałtownym ataku niewydolności oddechowej spowodowanym zapaleniem krtani i tchawicy. 

10 lutego 2005

Po ustąpieniu zapalenia Jan Paweł II opuszcza szpital. 

24 lutego 2005

Ponowny ostry atak niewydolności oddechowej. Jan Paweł II trafia znów do polikliniki Gemelli, gdzie 25 lutego zostaje poddany operacji tracheotomii (rozcięcie tchawicy i wprowadzenie rurki zapewniającej dopływ powietrza do płuc). 

13 marca 2005

Papież decyduje się na powrót do Pałacu Apostolskiego. Wieczorem wraca do swojego apartamentu, gdzie był poodany intensywnej opiece medycznej. 

24-27 marca 2005

Triduum Paschalne. W Wielki Piątek podczas drogi krzyżowej w Koloseum odczytane zostaje przesłanie Jana Pawła II. Wierni dzięki transmisji z prywatnej kaplicy papieża mogą oglądać Jana Pawła II oglądającego nabożeństwo w telewizji. W Wielkanoc ojciec święty błogosławi wiernych z okna, mimo wysiłków nie udaje mu się jednak nic do nich powiedzieć. 

Nietykalna tajemnica

W swoim przesłaniu na drogę krzyżową w Wielki Piątek 2005 r. Jan Paweł II przypomniał słowa św. Pawła: „dopełniam niedostatki udręk Chrystusa w moim ciele dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół”. Słowa te otwierają również list apostolski „Salvifici doloris” (łac. „zbawcze cierpienie”) wydany 11 lutego 1984 r., w którym papież starał się odpowiedzieć na pytanie o przyczynę i cel cierpienia. Było to już po zamachu na jego życie w 1981 r., który okupił ogromnym bólem i długą rekonwalescencją w szpitalu, w tamtych latach papież wciąż jednak zadziwiał świat swoją witalnością podczas niezliczonych spotkań, nabożeństw i przemówień. 20 lat później, gdy nadal pełnił swój urząd mimo obezwładniającej choroby, potwierdził zgodność między własnymi słowami i czynami.

W „Salvifici doloris” Jan Paweł II ośmiela się dotknąć – jak sam pisał – „tego, co w każdym człowieku wydaje się tak bardzo nietykalne: człowiek w swoim cierpieniu pozostaje nietykalną tajemnicą”.
Dla wielu obserwujących ostatnie lata jego życia wydawało się skandaliczne, że „nietykalna tajemnica” cierpienia człowieka, która domaga się ze swojej natury dyskrecji, jest transmitowana na cały świat przez setki telewizyjnych stacji. Jan Paweł II – zgarbiony, nie umiejący utrzymać się na nogach, z dygoczącą ręką i zesztywniałą twarzą – zdecydował się jednak swoją aktywnością sprowokować do dotknięcia tej tajemnicy. We wrześniu 2003 r. na Słowacji przemówienie papieża zmieniło się w kłąb niezrozumiałych dźwięków, z jego ust ciekła ślina. Osłabiony ojciec święty musiał zostać umieszczony w papamobile. W sierpniu 2004 r. w Lourdes przerwał z bólu homilię dramatycznym wezwaniem o pomoc, a liturgię przerywały jego westchnienia „Jezus Maria”. Świat zadawał sobie pytanie, czemu ma to służyć. Coraz głośniejsze stawały się głosy, że papież powinien ustąpić z urzędu ze względu na zły stan zdrowia.

Czytaj dalej 

Pytanie o sens

Pytanie o abdykację powtarzały się coraz częściej zimą 2005 r. 1 lutego Wojtyła miał gwałtowny atak niewydolności oddechowej. Zapalenie tchawicy i krtani doprowadziło do takich trudności z oddychaniem, że współpracownicy obawiają się uduszenia. Papież trafił do polikliniki Gemelli w Rzymie. 6 lutego pokazał się w oknie szpitala. Z jego błogosławieństwa dało się zrozumieć tylko strzępy słów. Odzyskał mowę tylko na chwilę – 24 lutego trafił znów do szpitala po ponownym ataku. Lekarze mówią, że jedynym rozwiązaniem jest tracheotomia, czyli zabieg rozcięcia tchawicy i wprowadzenia do dróg oddechowych rurki umożliwiającej oddychanie, bardzo jednak utrudniającej mówienie. Papież zgodził się na zabieg. Odtąd aż do śmierci nie będzie zdolny do dłuższych wypowiedzi. Gdy pokazywał się w oknie Pałacu Apostolskiego, czasem był w stanie powiedzieć parę zdań, często jednak musiał ograniczyć się tylko do gestów. W Niedzielę Wielkanocną 27 marca, kiedy próbował przemawiać do tłumu na pl. św. Piotra, udało mu się tylko wyszeptać słowa „Nie mogę mówić”. Sam wydawał się wątpić w sens dalszej służby: „Byłoby chyba lepiej, żebym umarł, skoro nie mogę pełnić powierzonej mi misji” – żalił się swojemu sekretarzowi, arcybiskupowi Stanisławowi Dziwiszowi.
Cierpienie „domaga się (…) postawienia radykalnych pytań i szukania odpowiedzi” – napisał w „Salvifici doloris” Jan Paweł II. Choroba zmusiła go do ponownego zmierzenia się z tymi radykalnymi pytaniami i jednocześnie postawiła je przed całym światem.

Czytaj dalej 

Potwierdzenie godności człowieka

Dokument ojca świętego o cierpieniu daje kilka odpowiedzi na pytanie o sens cierpienia. Pierwsza brzmi: „Cierpienie ma charakter próby”, w której „potwierdza się w sposób szczególny wielka godność człowieka”. Papież uczył w „Salvifici doloris” porzucenia biernej postawy wobec cierpienia. Jest ono dla niego „wezwaniem do cnoty”, do „odbudowania dobra w cierpiącym”. Naturalną reakcją na cierpienie jest to, że człowiek się przed nim wzdraga, ale efektem aktywnego przyjęcia cierpienia może być wypracowanie cnoty wytrwałości, która daje człowiekowi godność – przeświadczenie, że „cierpienie go nie przemoże”.
Obserwując Jana Pawła II w ostatnich miesiącach życia, można było dostrzec walkę o cnotę wytrwałości. W znoszeniu choroby przez papieża nie brakowało ludzkich cech. Najbliżsi współpracownicy widzieli czasem jego przygnębienie i złość. Sekretarz papieski, ks. Mieczysław Mokrzycki, wspominał jego narzekanie. Wierni na pl. św. Piotra i widzowie przez telewizorami widzieli gniewne uderzenia dłonią w krzesło, kiedy nie udało się przemówić do tłumu. Podczas wspomnianej mszy w Lourdes przerwał liturgię zawołaniem „Muszę wytrwać do końca!”. Tak samo trwał przy posłudze apostolskiej aż do śmierci, choć wydawało się, że już nie jest w stanie jej pełnić.

Czytaj dalej 

Wezwanie do solidarności

Nieoczekiwanie nieme cierpienie Jana Pawła II okazało się pod pewnymi względami lepszym niż wszystkie inne sposobem prowadzenia Kościoła. Wiele spraw administracyjnych musiało zostać przez papieża odłożonych lub załatwionych pobieżnie, za to funkcja nauczycielska papieża spełniana była niezwykle skutecznie. Jego choroba skupiła na nim oczy całego świata. To kolejny sens, jaki w cierpieniu dostrzegł Jan Paweł II. W „Salvifici doloris” pisał, że zawiera ono w sobie „szczególne wezwanie do wspólnoty i solidarności”. Cierpienie potrafi spowodować, że drugi człowiek zatrzymuje się przy cierpieniu drugiego człowieka, nie z powodu ciekawości, ale z powodu wzruszenia cudzym nieszczęściem i gotowości do pomocy.

Umieranie papieża stało się największym wydarzeniem medialnym wszechczasów. Ramówki wszystkich telewizji świata wypełniły się programami i transmisjami dotyczącymi jednego schorowanego starca, setki milionów ludzi z zapartym tchem obserwowało jego odchodzenie. Dla niektórych był to tylko medialny spektakl, ale wydaje się, że większość obserwujących te wydarzenia szczerze współczuła. Na placach Rzymu, w Polsce, w Meksyku czy na Filipinach gromadziły się setki tysięcy ludzi. Potrafili stać całą noc, ofiarowując jedyną pomocą, jaką byli w stanie, tzn. modlitwę. Wspólne przeżywanie umierania papieża zrodziło solidarność nie tylko z umierającym, ale też z ludźmi wokół. Polacy z niedowierzaniem obserwowali – krótkotrwałe co prawda – pojednania między pseudokibicami poróżnionych drużyn i polityków. Cierpienie jest po to – pisał ojciec święty – żeby „wyzwalać w człowieku miłość”.

Czytaj dalej 

Wyniesienie cierpienia

Ćwiczenie się w cnocie i budzenie solidarności mogą być zrozumiane i przyjęte jako sens cierpienia zarówno przez wierzących chrześcijan, jak i przez osoby niewierzące lub innych religii. Dla Jana Pawła II pełny sens cierpienia pokazał człowiekowi dopiero Jezus i tylko wiara chrześcijańska pozwala cierpienie naprawdę zrozumieć. Zgodnie z tą wiarą Bóg stał się człowiekiem i zbawił świat od grzechu przez swoje ludzkie cierpienie. Listy św. Pawła pokazują, że człowiek może łączyć swoje cierpienia z cierpieniem Jezusa na krzyżu i ofiarować je za Kościół: celem cierpień „jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie” – pisze św. Paweł.

Była to dla Jana Pawła II podstawowa perspektywa w rozumieniu cierpienia. Na 8 dni przed śmiercią, w Wielki Piątek, wygłoszone zostało jego przesłanie, w którym napisał: „I ja także ofiaruję moje cierpienia, aby dopełnił się Boży plan, a Jego słowo trwało wśród ludów”. W czasie odchodzenia w pokoju w Pałacu Apostolskim towarzyszyła mu kopia obrazu „Ecce homo” Adama Chmielowskiego, na którym przedstawiona jest postać Jezusa wystawionego na publiczny widok po ubiczowaniu i wyszydzeniu przez żołnierzy.

Papież starał się utożsamiać z umęczonym Jezusem, ale według relacji odwiedzających go gości, nie opuszczała go pogoda ducha. Niedługo przed śmiercią świat obiegła niepotwierdzona później informacja, że przekazał współpracownikom kartkę z napisem „Jestem radosny. Wy też bądźcie”. W „Salvifici doloris” uczył również o tej radości w cierpieniu. Smutek cierpiącego człowieka wynika często z tego, że on „sam zdaje się sobie niepożytecznym”. Wiara w zbawczą moc cierpienia w zjednoczeniu z Jezusem „przeobraża to przygnębiające uczucie”.

Czytaj dalej 

Wielkość duchowa

Odkrycie sensu cierpienia prowadziło Jana Pawła II do radosnego przeżywania cierpienia, nawet kiedy wydawało się ono ponad ludzkie siły. Robił to w duchu służby, nie tylko oddając swoje cierpienia za innych, ale też traktując swoje umieranie jako ostatnią katechezę. W „Salvifici doloris” pisał: „odpowiedź na pytanie o cierpienie, o sens cierpienia, daje Chrystus nie samym swoim nauczaniem: Dobrą Nowiną, ale przede wszystkim własnym cierpieniem”. Tak samo traktował to Jan Paweł II, własnym przykładem ucząc świat, że można cierpieć z godnością.

Kiedy cały świat obserwował, jak papież z trudem podnosi rękę do błogosławieństwa, spełniły się jego własne słowa sprzed 20 lat: „Wówczas, gdy to ciało jest głęboko chore, całkowicie niesprawne, a człowiek jakby niezdolny do życia i do działania — owa wewnętrzna dojrzałość i wielkość duchowa tym bardziej jeszcze się uwydatnia, stanowiąc przejmującą lekcję dla ludzi zdrowych i normalnych

LITANIA NOCNA O POKÓJ I POJEDNANIE !

LITANIA NOCY O POKÓJ I USTANIE WOJNY i LITANIA NOCY O MIĹOSIERDZIE h

PIĘKNE wezwania do Ducha Św

Zgromadzenie:
Przez noc Twojej męki, gdy cierpiałeś za nas, Jezu prosimy Cię.

Celebrans:

za Twój Kościół, / który w nocy tego świata / czeka na Ciebie, swojego Oblubieńca...
za Twój lud według ciała, za Izrael, / który w nocy słucha Twojego słowa / i czeka na Jutrzenkę Twego Królestwa...//

POWTARZAMY ZA KAŻDYM WEZWANIE

,Przez noc Twojej męki  gdy cierpiałeś za nas ,Jezu prosimy Cię"

za narody pogańskie jakby po omacku / szukające Ciebie..

.Przez noc Twojej męki.....


za ludy, / skazane przez noc   totalitarnych poglądów / na ucisk i kłamstwo...

// za naród UKRAIŃSKI  który jest mordowany i niszczony przez wojnę  aby doświadczył  pokoju i pojednania 

za tych którzy wywołali wojnę na Ukrainie aby się opamiętali  i nawrócili

za wszystkich ludzi którzy pomagają Ukrainie i  sa dla nich otwarci i miłosierni aby Bóg darzył ich swoim światłem i milosierdziem.....

za naszych braci i siostry, prześladowanych za wiarę, / którzy muszą chronić się pod płaszcz nocy, żeby się do Ciebie modlić; //

za tych, którzy w środku nocy wdzierają się do ich domów, / za ich prześladowców zaślepionych przez nienawiść; /

za tych, którzy nie wiedzą co czynią...


za tych, którzy nie umieją nas kochać, /

za tych, których my kochać nie potrafimy; za naszych wrogów i za tych, którzy źle o nas myślą...

za chorych, za tych którzy w szpitalach tę noc spędzają w cierpieniu;

/ za tych którzy walczą ze śmiercią / i tej nocy umrą nie ujrzawszy blasku jutrzenki...
za bojących się, za tych, którzy nie będą mogli zasnąć i którym noc wydaje się nie mieć końca, /

za kuszonych, by popełnić samobójstwo / i na czas nocy podporządkowanych mocy księcia ciemności...

za prostytutki, których miłość kupowana jest w ciemności nocy;

za wpadających w pułapkę rozpusty i narkotyków,


za złodziei i przestępców, / czyniących zło / pod osłoną nocy...

za przebywających w więzieniu aby spotkali  tam dobrych ludzi i weszli na drogę nawrócenia

za torturowanych i pozbawianychh godności, /

za skazanych na śmierć, którzy oczekują na noc swego skazania...
za biednych bez domu, / za tych, którzy tej nocy / błąkają się samotnie pośród obojętności innych ludzi...

za niewidomych, których noc nigdy się nie kończy, /

za chorych umysłowo / w nocy ich obłędu...
za tych, którzy trudzą się pracując, / za podróżujących / w niepewności nocy...

za mieszkańców  PIASECZNA i tej Archidiecezji Warszwakiej , aby wierzyli w Boga i czuli się odpowiedzialni za swój Kościół,

/ za nasze rodzeństwo i rodziców; / za tych, których kochamy i których Ty chronisz w ich śnie; //

za wszystkie parafie z naszego dekanatu piaseczyńskiego aby były znakiem miłości i braterstwa dla wszystkich.....
za rodziny, które odpoczywają w zaciszu swoich domów, /

za kobiety które tej nocy / wydadzą na świat swoje dzieci...

za naszego papieża FRANCISZKA   i naszego KS Arcybiskupa  KAZIMIERZA, / kapłanów, diakonów i cały lud chrześcijański o dar jedości i braterstwa
za naszych zmarłych braci i siostry, / którzy jeszcze nie wkroczyli / w światło Twojej Chwały...

za nas grzeszników, / którzy pośród ciemności / zbliżamy się do światła Twojego dnia bez zachodu słońca...// Przez noc Twojej męki.......

Celebrans:
Boże Nieba, Ty objawiłeś siebie jako Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasz Ojciec, dlatego śpiewamy Tobie:

Zgromadzenie: Ojcze nasz...
Bo Twoje jest Królestwo i potęga i chwała na wieki 

Błogosławieństwo końcowe:
Niech Pan błogosławi nas i strzeże, Nieśmiertelny niech rozjaśni swe Oblicze nad nami i będzie nam łaskawy, niech Pan wzniesie swe oblicze w naszą stronę i ześle nam Twój pokój, Ojciec, Syn i Duch Święty
Zgromadzenie: Amen

LITANIA NOCNA O MILOSIERDZIE.

Kyrie, elejson.Chryste, elejson. Kyrie, elejson.

Chryste, usłysz nas.Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże,zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże,zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże,zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, Jedyny Boże,zmiłuj się nad nami.

-duszom osaczonym prze pokusy.

Panie Jezu okaż miłosierdzie 

tym którzy znajdują się w grzechu śmiertelnym

tym którzy popadli w grzechy…  

tym którzy ulegli światu a zapomnieli o Tobie.

wszystkim duszom osaczonym przez pokusy

tym którym w tym momencie grozi niebezpieczeństwo utraty Ciebie na zawsze 

tym którzy innych kuszą. 

PANIE JEZU OKAŻ MIŁOSIERDZIE

tym którzy tej nocy są na zewnątrz; bezdomnym, zmęczonym, przymierającym z głodu, pijakom i samobójcom…

tym którzy są na zewnątrz, by grzeszyć

tym którzy znajdują się w grzechu śmiertelnym

tym którzy są na zewnątrz by ratować z grzechu….

. tym którzy pracują tej nocy ..

tym którzy chorują i cierpią 

PANIE JEZU OKAŻ MIŁOSIERZDIE

tym którzy są operowani

tym którzy nie mogą zasnąć tej nocy..

tym którzy popadli w grzechy

tym którzy mają kłopoty i zmartwienia ,

wszystkim ludziom na Ukrainie....

wszystkim dzieciom , które płaczą tej nocy , chorym psychicznie

wszystkim pielęgniarkom z nocnej zmiany

 PANIE JEZU OKAŻ MILOSIERDZIE

wszystkim lekarzom i kapłanom wzywanym tej nocy.

Tym którzy tej nocy cierpią z powodu żałoby

tym dla których ta noc będzie ostatnią nocą na ziemi

tym którzy walczą dzisiaj o wolność  swojego narodu ukraińskiego i giną w bezsownej wojnie wywołanej przez Rosje putynowską

PANIE JEZU OKAŻ MIŁOSIERDZIE

Matkom które muszą uciekać z dziećmi ze swego kraju na Ukrainie do Polski pozbawione  domu i miejsc pracy

wszystkim którzy  zgłosili się   na Ukrainie do obrony terytorialnej  opuszczając swoje dzieci i żony....

wszystkim  mieszkańcom Ukrainy aby umieli się obronić przed niesprawiedliwą j terorystyczną inwazją Rosji sowjeckiej....

 tym którzy tej nocy umrą bez kapłana lub sakramentów

tym którzy umierają odrzucając posługę świętego Kościoła

tym którzy umierają nieprzytomni

tym którzy boją się śmierci

 PANIE JEZU OKAŻ MILOSIERZDIE

wszystkim umierającym kapłanom , zakonnikom i zakonnicom

wszystkim wiernym przyjmującym komunie św, którzy odchodzą z tego świata

nam samym w ostatniej naszej godzinie…

Boże , którego miłosierdzie jest niezgłębione a skarby litości nieprzebrane wejrzyj na nas łaskawie i pomnóż w nas ufność w Miłosierdzie swoje byśmy nigdy w największych nawet trudnościach nie poddawali się rozpaczy lecz zawsze zgadzali się z wolą Twoją która jest samym Miłosierdziem . Przez Chrystusa Pana naszego . AMEN 


Duchu Święty, Który nie masz ani oblicza ani imienia,
naucz mnie dobrze modlić się Bądź pochwalony

Duchu Święty, Który przemawiasz przez usta proroków,
naucz mnie żyć w równowadze ducha i zachować pokój serca Bądź pochwalony

Duchu Święty, Gorejące Ognisko Miłości, ucz mnie mądrości życia oraz cierpliwości Bądź pochwalony

Duchu Święty, Dawco Wszelkich Darów, ucz mnie żyć w pokorze i skromności Bądź pochwalony

Duchu Święty, przeobfita Skarbnico Łask,
ucz mnie pojmować wartość cierpienia Bądź pochwalony

Duchu Święty, bezdenna Skarbnico Łask,
ucz mnie dobrze wykorzystać cenny czas Bądź pochwalony

Duchu Święty, niewyczerpana Skarbnico Łask,
broń mnie przed jakimkolwiek brakiem miłości i przed pychą Bądź pochwalony

Duchu Święty, Którego bogactwa nikt ogarnąć nie zdoła,
ucz mnie odrzucać bezużyteczne wyobrażenia i myśli Bądź pochwalony

Duchu Święty, Dawco Wielu Darów, ucz mnie rezygnować z bezużytecznych działań i unikać niepotrzebnych rozmów Bądź pochwalony

Duchu Święty, z Którego Pełni wszyscyśmy otrzymali,
ucz mnie milczenia i mówienia we właściwym czasie Bądź pochwalony

Duchu Święty, wieczysta Miłości, ucz mnie dawać innym dobry przykład Bądź pochwalony

Duchu Święty, wieczysta Dobroci, daj mi wytrwanie w dobrym Bądź pochwalony

Duchu Święty, słodki Nauczycielu,
naucz mnie w sposób właściwy obchodzić się z ludźmi Bądź pochwalony

Duchu Święty, najmilszy Przyjacielu Dusz,
ucz mnie nikogo nie sądzić i doznanych krzywd nie pamiętać Bądź pochwalony

Duchu Święty, uszczęśliwiające Światło Duszy, tak mnie prowadź, bym widział potrzeby innych i nie zaniedbywał dobrych dzieł Bądź pochwalony

Duchu Święty, Ojcze ubogich, daj bym poznał swoje błędy Bądź pochwalony

Duchu Święty, Który w duszach dokonujesz swych cudów,ucz mnie czuwać nad sobą i prowadź do doskonałości Bądź pochwalony

Duchu Święty, przed Którym nic nie jest zakryte,
ucz mnie, jak unikać podstępu złego ducha Bądź pochwalony

Duchu Święty, Który znasz przyszłość wszechświata,
pomóż mi uwolnić się spod władania ciała i szatana Bądź pochwalony

Duchu Święty, Który znasz także moją przyszłość,
Twojej opiece powierzam moją rodzinę, przyjaciół, dobroczyńców i wszystkich ludzi Bądź pochwalony

Duchu Święty, dzięki Twej Boskiej pomocy,
nauczaj mnie żyć dla chwały Bożej, dla zbawienia dusz i ku czci Matki Bożej, abym mógł umierać jako wierny sługa Bądź pochwalony! Amen. Amen. Amen


Duchu Święty, Który nie masz ani oblicza ani imienia,
naucz mnie dobrze modlić się Bądź pochwalony

Duchu Święty, Który przemawiasz przez usta proroków,
naucz mnie żyć w równowadze ducha i zachować pokój serca Bądź pochwalony

Duchu Święty, Gorejące Ognisko Miłości, ucz mnie mądrości życia oraz cierpliwości Bądź pochwalony

Duchu Święty, Dawco Wszelkich Darów, ucz mnie żyć w pokorze i skromności Bądź pochwalony

Duchu Święty, przeobfita Skarbnico Łask,
ucz mnie pojmować wartość cierpienia Bądź pochwalony

Duchu Święty, bezdenna Skarbnico Łask,
ucz mnie dobrze wykorzystać cenny czas Bądź pochwalony

Duchu Święty, niewyczerpana Skarbnico Łask,
broń mnie przed jakimkolwiek brakiem miłości i przed pychą Bądź pochwalony

Duchu Święty, Którego bogactwa nikt ogarnąć nie zdoła,
ucz mnie odrzucać bezużyteczne wyobrażenia i myśli Bądź pochwalony

Duchu Święty, Dawco Wielu Darów, ucz mnie rezygnować z bezużytecznych działań i unikać niepotrzebnych rozmów Bądź pochwalony

Duchu Święty, z Którego Pełni wszyscyśmy otrzymali,
ucz mnie milczenia i mówienia we właściwym czasie Bądź pochwalony

Duchu Święty, wieczysta Miłości, ucz mnie dawać innym dobry przykład Bądź pochwalony

Duchu Święty, wieczysta Dobroci, daj mi wytrwanie w dobrym Bądź pochwalony

Duchu Święty, słodki Nauczycielu,
naucz mnie w sposób właściwy obchodzić się z ludźmi Bądź pochwalony

Litania nocy

Zgromadzenie: 
Przez noc Twojej męki, gdy cierpiałeś za nas, Jezu prosimy Cię.

Celebrans:

za Twój Kościół, / który w nocy tego świata / czeka na Ciebie, swojego Oblubieńca... 

Przez noc Twojej męki, gdy cierpiałeś za nas, Jezu prosimy Cię.
za Twój lud według ciała, za Izrael, / który w nocy słucha Twojego słowa / i czeka na Jutrzenkę Twego Królestwa...

za narody pogańskie, / w nocy jakby po omacku / szukające Ciebie... 
za ludy, / skazane przez noc totalitarnych poglądów / na ucisk i kłamstwo...

za naszych braci i siostry, prześladowanych za wiarę, / którzy muszą chronić się pod płaszcz nocy, żeby się do Ciebie modlić; // za tych, którzy w środku nocy wdzierają się do ich domów, / za ich prześladowców zaślepionych przez nienawiść; / za tych, którzy nie wiedzą co czynią... 
za tych, którzy nie umieją nas kochać, / tych, których my kochać nie potrafimy; / za naszych wrogów i za tych, którzy źle o nas myślą... za chorych, za tych którzy w szpitalach tę noc spędzają w cierpieniu; / za tych którzy walczą ze śmiercią / i tej nocy umrą nie ujrzawszy blasku jutrzenki... 
za bojących się, za tych, którzy nie będą mogli zasnąć i którym noc wydaje się nie mieć końca, / za kuszonych, by popełnić samobójstwo / i na czas nocy podporządkowanych mocy księcia ciemności...

za prostytutki, których miłość kupowana jest w ciemności nocy; za wpadających w pułapkę rozpusty i narkotyków, 
za złodziei i przestępców, / czyniących zło / pod osłoną nocy...

za przebywających w więzieniu, / za torturowanych i pozbawianych godności, / za skazanych na śmierć, którzy oczekują na noc swego skazania... 
za biednych bez domu, / za tych, którzy tej nocy / błąkają się samotnie pośród obojętności innych ludzi...

za niewidomych, których noc nigdy się nie kończy, / za chorych umysłowo / w nocy ich obłędu... 
za tych, którzy trudzą się pracując, / za podróżujących / w niepewności nocy... /za tych którym dzisiaj nie pomogłem i nie przyjąłen do swojego domu....

za mieszkańców tego miasta i tej diecezji, którzy tej nocy będą spali, / za nasze rodzeństwo i rodziców; / za tych, których kochamy i których Ty chronisz w ich śnie; // za wszystkie parafie ... 
za rodziny, które odpoczywają w zaciszu swoich domów, / za kobiety które tej nocy / wydadzą na świat swoje dzieci...

za naszego papieża  p Franciszka naszego bp. i biskupa pomocniczego , / kapłanów, diakonów i cały lud chrześcijański... 
za naszych zmarłych braci i siostry, / którzy jeszcze nie wkroczyli / w światło Twojej Chwały...

za nas grzeszników, / którzy pośród ciemności / zbliżamy się do światła Twojego dnia bez zachodu słońca...

Celebrans: 
Boże Nieba, Ty objawiłeś siebie jako Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasz Ojciec, dlatego śpiewamy Tobie:

Zgromadzenie: Ojcze nasz... 
Bo Twoje jest Królestwo...

Błogosławieństwo końcowe: 
Niech Pan błogosławi nas i strzeże, Nieśmiertelny niech rozjaśni swe Oblicze nad nami i będzie nam łaskawy, niech Pan wzniesie swe oblicze w naszą stronę i ześle nam Twój pokój, Ojciec, Syn i Duch Święty 
Zgromadzenie: Amen.


Duchu Święty, najmilszy Przyjacielu Dusz,
ucz mnie nikogo nie sądzić i doznanych krzywd nie pamiętać Bądź pochwalony

Duchu Święty, uszczęśliwiające Światło Duszy, tak mnie prowadź, bym widział potrzeby innych i nie zaniedbywał dobrych dzieł Bądź pochwalony
......

więcej

MODLITWA CAŁKOWITA Ks Wojciecha Danielskiego

Modlitwa całkowita Ks Wojciecha Danielskiego
Modlitwa przygotowująca do współofiary we Mszy świętej

(usiąść równo, odprężyć się, uspokoić, uciszyć)

Weź, o Panie, mnie całego, wszystko, co mam, i wszystko, czym jestem. Niechaj Twój Duch oczyści i wydoskonali, i przemieni w ofiarę dla Ciebie całego mnie, ze wszystkimi władzami mego ciała i duszy, ze wszystkimi mocami i słabościami, z którymi mam stać się święty, Tobie poświęcony całkowicie i doskonale. 

(w patrzeć się w ołtarz lub krzyż, oblicze Chrystusa, krótko rozejrzeć się wokoło - i znów)

    1. Weź moje OCZY, które najpierw ujrzały tylko dobro rodziców i piękno świata i ludzi, zanim ujrzały i zaciekawiły się złem, zanim nauczyły się patrzeć źle: oczyść je, Duchu Pański, i przemień, by we wszystkim widziały Ciebie, Stwórcę i Odnowiciela świata, by w obliczu każdego człowieka ujrzały Twoje odbicie, może zniszczone czy zatarte - i by je miłowały ze względu na Ciebie; by się zachwycały pięknem ze względu na Ciebie; by już w zadatku oglądały nowy świat odmieniony i wspólnotę świętych z tych ludzi, którzy teraz chodzą po ziemi - i w zadatku widziały Twoje Oblicze, które nasyci moją ciekawość na wieki. 

(zasłonić uszy, następnie przyłożyć ręce do uszu nasłuchując)

    2. Weź moje USZY, które najpierw usłyszały słowa troskliwej rodzicielskiej miłości, które najpierw zaczęły przyswajać umysłowi umiejętność rozmowy z Tobą i poznanie Twojego świata - zanim usłyszały słowa gorszące, wypaczony obraz świata, zanim je uświadomiono o możliwościach grzechu i złości ludzi. Oczyść je, Duchu Pański, i przemień w Ofiarę, na Służbę dla Ciebie, aby pozostały wyczulone na głos dobra, aby w dźwiękach mowy ludzkiej wychwytywały tonację życzliwą, czy wołanie o pomoc, abym umiał cierpliwie wysłuchiwać do końca, zanim będę mówił; aby w ciszy, muzyce natury i ludzkiej twórczości szukały harmonii i pokoju, którym bym mógł się z innymi dzielić. 

(ucałować Oblicze Chrystusa, krzyż lub ołtarz, potem starannie bardzo to mówić)

    3. Weź moje USTA, które najpierw otworzyły się, by przyjmować pokarm dobry, wzięty z życia Matki, i najpierw otworzyły się ze słowem najcieplejszej i ufnej miłości (rodzinnej) dziecięcej - zanim zaczęły pragnąć i przyjmować to, co szkodzi ciału i duchowi, i zanim zaczęły wypowiadać słowa wbrew miłości: krzywdzące, wyśmiewające, złośliwe, a może kłamliwe i brudne.Oczyść moje usta, Duchu Przenajświętszy, i poświęć na ofiarę, by otworzyły się na Twoje Życie w Eucharystycznym Posiłku, aby otworzyły się ochoczo ze słowem modlitwy do Ciebie, i słowem miłości, i życzliwości, i dobrej braterskiej rady ku bliźniemu; aby powstały niestrudzone, abym nie żałował, ale i nie tracił nimi czasu, który jest Twój. 

(złożyć ręce, na końcu podać rękę sąsiadowi)

    4. Weź moje RĘCE, które najpierw dotykały czysto i szczerze, z prawdziwą miłością, swoich najbliższych, obejmując i tuląc do siebie - zanim dowiedziałem się, że to może znaczyć coś złego;oczyszczaj je, Duchu Mocny, niech nigdy nie użyję tych rąk do zła, do jakiegokolwiek znieważenia drugiego człowieka, ale niech tak samo czysto i szczerze dotykam nimi Najświętszych Postaci Eucharystycznej Obecności Pana mojego, Twojego Ołtarza,. Ewangelii, Krzyża i Oblicza - jak każdego bliskiego w Tobie człowieka, lub tego, kto potrzebuje, by go podnieść lub wesprzeć. 

(wstać i stać prosto)

    5. Weź moje NOGI, które najpierw zaczęły wędrować do Twojego Ołtarza, zanim zaczęły zbaczać na zbędne, zatrzymujące w drodze zainteresowania; oczyść je i przemień, żebym biegł ochoczo do każdego, kto oczekuje Twojej Ewangelii, żebym się angażował tylko tam, gdzie Tobie jestem potrzebny. 

(uklęknąć ze złożonymi [w górę nieco] rękoma)

    6. Weź przeto całe moje siły ciała i ducha, moje zdrowie, mój wygląd, mój głos i moje ruchy, nawet nieświadome - weź wszystkie pomysły, plany i zamiary i całą moją fantazję i wyobraźnię, wszystkie zdolności i możliwości - weź i to, co przyjąłem jako spełnianie Twojej woli lub dźwiganie z Tobą krzyża - oczyść, abym uznał, że wykonam wszystko tylko przez Ciebie i w Tobie, to znaczy, że Ty tego dokonasz we mnie, i że moja ograniczoność, słabość i skłonność do złego nie tylko nie stanie na przeszkodzie Twemu dziełu we mnie i przeze mnie, ale to, w czym jestem słaby, da dostęp Twojej nieskończonej mocy i doprowadzi mnie kiedyś do pełni wielkiej doskonałości Twojej, Jezu Chryste, mój Panie i Królu. 

wykonanie: e-parafia.net

Litania do Ducha Świętego i druga litania ZWYCIĘSTWA (poznaj)

Litania do Ducha Świętego

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad wodami, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w wodach Jordanu, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który zstąpiłeś na Apostołów w postaci języków ognistych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniłeś serca uczniów Pańskich, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie Chrztu świętego, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas umocniłeś w Sakramencie Bierzmowania, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi Swoimi, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, źródło radości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, strażniku sumień naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu, zmiłuj się nad nami.
Duchu, Święty, dawco rady i męstwa, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych, zmiłuj się nad nami. Bądź nam miłościw, przepuść nam, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu Święty. Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski, wybaw nas, Duchu Święty.
Od buntu przeciwko prawdzie chrześcijańskiej, wybaw nas, Duchu Święty.
Od braku serca wobec bliźnich naszych, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zatwardziałości w grzechach, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zaniedbania pokuty, wybaw nas, Duchu Święty.
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli, wybaw nas, Duchu Święty.
Od nagłej i niespodziewanej śmierci, wybaw nas, Duchu Święty.
Od potępienia wiekuistego, wybaw nas, Duchu Święty.
My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Duchu Święty Abyś Kościołem Twoim świętym rządzić i zachować go raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś w nas godne mieszkanie dla siebie przygotować raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w cierpieniach pocieszyć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas wszystkich do zbawienia doprowadzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

P.: Stwórz, Boże, we mnie serce czyste.

W.: I odnów we mnie moc ducha.

Módlmy się:
Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaskę Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego złego. Amen.

Litania zwycięstwa

Wielbię Rany i Krew Chrystusa,

Ona uzdrawia moje ciało,

Ona koi moją duszę,

Ona leczy mój umysł.

Chwała i moc Barankowi Bożemu, który za nas wśród mąk przelał swoją Krew.

Jego Krew ma moc oczyszczenia,

Jego Krew ma moc przebaczenia,

Jego Krew ma moc wyzwolenia,

Jego Krew ma moc odnowienia,

Jego Krew ma moc ocalenia,

Jego Krew zwycięża.

Wszystko jest możliwe dla tego, kto uwierzył w moc Krwi Baranka.

Wielbię Krew Baranka, który obmywa mnie z win, aż jak śnieg biały się staję.

Wielbię Krew Baranka, która mocą swą wyzwala mnie z pęt grzechów i przywiązań.

Wielbię Krew Baranka, mocniejszą niż moja.

Ona kształtuje mnie na obraz i podobieństwo Boże.

Wielbię Krew Baranka, która zwycięża wszelkie przytłaczające mnie wrogie moce.

Wielbię Krew Baranka, Ona chroni mnie od chytrych zakusów wroga.

Wielbię Krew Baranka, która przygotowuje mi weselne szaty.

Wielbię Krew Baranka, która wszystko, wszystko czyni nowym.

Alleluja! Amen.

LITANIA DO CHRYSTUSA KAPŁANA I ŻERTWY. i Litanią nocy

Litania do Chrystusa Kapłana i Żertwy

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, jedyny Boże,
Jezu, Kapłanie na wieki - zmiłuj się nad nami.
Jezu, nazwany przez Boga Kapłanem na wzór Melchizedeka,
Jezu, Kapłanie, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą,
Jezu, Kapłanie wielki,
Jezu, Kapłanie z ludzi wzięty,
Jezu, Kapłanie dla ludzi ustanowiony,
Jezu, Kapłanie naszego wyznania,
Jezu, Kapłanie większej od Mojżesza czci godzien,
Jezu, Kapłanie prawdziwego przybytku,
Jezu, Kapłanie dóbr przyszłych,
Jezu, Kapłanie święty, niewinny i nieskalany,
Jezu, Kapłanie wierny,
Jezu, Kapłanie miłosierny,
Jezu, Kapłanie dobroczynny,
Jezu, Kapłanie pałający gorliwością o Boga i ludzi,
Jezu, Kapłanie na wieczność doskonały,
Jezu, Kapłanie, który wszedłeś do nieba,
Jezu, Kapłanie, siedzący po prawicy Majestatu na wysokości,
Jezu, Kapłanie wstawiający się za nami przed obliczem Boga,
Jezu, Kapłanie, któryś nam otwarł drogę nową i żywą,
Jezu, Kapłanie, któryś umiłował nas i obmył od grzechów Krwią swoją,
Jezu, Kapłanie, któryś siebie samego wydał jako ofiarę i hostię dla Boga,
Jezu, Ofiaro Boga i ludzi,
Jezu, Ofiaro święta,
Jezu, Ofiaro niepokalana,
Jezu, Ofiaro przyjęta przez Boga,
Jezu, Ofiaro przejednania,
Jezu, Ofiaro uroczysta,
Jezu, Ofiaro chwały,
Jezu, Ofiaro pokoju,
Jezu, Ofiaro przebłagania,
Jezu, Ofiaro zbawienia,
Jezu, Ofiaro, w której mamy ufność i śmiały przystęp do Boga,
Jezu, Ofiaro, która dwoje jednym uczyniła,
Jezu, Ofiaro od założenia świata ofiarowana,
Jezu, Ofiaro żywa przez wszystkie wieki.

Bądź nam miłościw - przepuść nam, Jezu.
Bądź nam miłościw - wysłuchaj nas, Jezu.

Od zła wszelkiego - wybaw nas Jezu.
Od nierozważnego wejścia na służbę Kościoła,
Od grzechu świętokradztwa,
Od ducha niepowściągliwości,
Od pogoni za pieniądzem,
Od wszelkiej chciwości,
Od złego używania majątku kościelnego,
Od miłości świata i jego pychy,
Od niegodnego sprawowania świętych Tajemnic,
Przez odwieczne Kapłaństwo Twoje,
Przez święte namaszczenie Boskości, mocą którego Bóg Ojciec uczynił cię Kapłanem,
Przez Twego kapłańskiego ducha,
Przez Twoje posługiwanie, którym na ziemi wsławiłeś Ojca Twego,
Przez krwawą ofiarę z Siebie raz na Krzyżu złożoną,
Przez tę samą ofiarę codziennie na ołtarzu odnawianą,
Przez Boską władzę, którą jako jedyny i niewidzialny Kapłan wykonujesz przez swoich kapłanów,

Abyś wszystkie sługi Kościoła w świętej pobożności zachować raczył - Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
Aby ich napełnił duch kapłaństwa Twego,
Aby usta kapłanów strzegły wiedzę,
Abyś na żniwo swoje robotników nieugiętych posłać raczył,
Abyś sługi Twoje w gorejące pochodnie przemienił,
Abyś pasterzy według Twego Serca wzbudzić raczył,
Aby wszyscy kapłani nienaganni byli i bez skazy
Aby wszyscy, którzy zobaczą sługi ołtarzy, Pana uczcili,
Aby składali Ci ofiary w sprawiedliwości,
Abyś przez nich cześć Najświętszego Sakramentu rozkrzewić raczył,
Kapłanie i Ofiaro - Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się:
Boże, Uświęcicielu i Stróżu Twojego Kościoła, wzbudź w nim przez Ducha Twojego godnych i wiernych szafarzy świętych Tajemnic, aby za ich posługiwaniem i przykładem, przy Twojej pomocy lud chrześcijański kierował się na drogę zbawienia.
Boże, Ty nakazałeś modlącym się i poszczącym uczniom oddzielić Pawła i Barnabę do dzieła, do którego ich przeznaczyłeś, bądź teraz z Twoim Kościołem trwającym na modlitwie, i wskaż tych, których do służby Twej wybrałeś. Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen..

WARTO PRZECZYTAĆ

 

Polecamy

 

Warto przeczytać

MODLITWA CAŁKOWITA Ks Wojciecha Danielskiego

Modlitwa całkowita Ks Wojciecha Danielskiego
Modlitwa przygotowująca do współofiary we Mszy świętej

(usiąść równo, odprężyć się, uspokoić, uciszyć)

Weź, o Panie, mnie całego, wszystko, co mam, i wszystko, czym jestem. Niechaj Twój Duch oczyści i wydoskonali, i przemieni w ofiarę dla Ciebie całego mnie, ze wszystkimi władzami mego ciała i duszy, ze wszystkimi mocami i słabościami, z którymi mam stać się święty, Tobie poświęcony całkowicie i doskonale. 

(w patrzeć się w ołtarz lub krzyż, oblicze Chrystusa, krótko rozejrzeć się wokoło - i znów)

    1. Weź moje OCZY, które najpierw ujrzały tylko dobro rodziców i piękno świata i ludzi, zanim ujrzały i zaciekawiły się złem, zanim nauczyły się patrzeć źle: oczyść je, Duchu Pański, i przemień, by we wszystkim widziały Ciebie, Stwórcę i Odnowiciela świata, by w obliczu każdego człowieka ujrzały Twoje odbicie, może zniszczone czy zatarte - i by je miłowały ze względu na Ciebie; by się zachwycały pięknem ze względu na Ciebie; by już w zadatku oglądały nowy świat odmieniony i wspólnotę świętych z tych ludzi, którzy teraz chodzą po ziemi - i w zadatku widziały Twoje Oblicze, które nasyci moją ciekawość na wieki. 

(zasłonić uszy, następnie przyłożyć ręce do uszu nasłuchując)

    2. Weź moje USZY, które najpierw usłyszały słowa troskliwej rodzicielskiej miłości, które najpierw zaczęły przyswajać umysłowi umiejętność rozmowy z Tobą i poznanie Twojego świata - zanim usłyszały słowa gorszące, wypaczony obraz świata, zanim je uświadomiono o możliwościach grzechu i złości ludzi. Oczyść je, Duchu Pański, i przemień w Ofiarę, na Służbę dla Ciebie, aby pozostały wyczulone na głos dobra, aby w dźwiękach mowy ludzkiej wychwytywały tonację życzliwą, czy wołanie o pomoc, abym umiał cierpliwie wysłuchiwać do końca, zanim będę mówił; aby w ciszy, muzyce natury i ludzkiej twórczości szukały harmonii i pokoju, którym bym mógł się z innymi dzielić. 

(ucałować Oblicze Chrystusa, krzyż lub ołtarz, potem starannie bardzo to mówić)

    3. Weź moje USTA, które najpierw otworzyły się, by przyjmować pokarm dobry, wzięty z życia Matki, i najpierw otworzyły się ze słowem najcieplejszej i ufnej miłości (rodzinnej) dziecięcej - zanim zaczęły pragnąć i przyjmować to, co szkodzi ciału i duchowi, i zanim zaczęły wypowiadać słowa wbrew miłości: krzywdzące, wyśmiewające, złośliwe, a może kłamliwe i brudne. 
    Oczyść moje usta, Duchu Przenajświętszy, i poświęć na ofiarę, by otworzyły się na Twoje Życie w Eucharystycznym Posiłku, aby otworzyły się ochoczo ze słowem modlitwy do Ciebie, i słowem miłości, i życzliwości, i dobrej braterskiej rady ku bliźniemu; aby powstały niestrudzone, abym nie żałował, ale i nie tracił nimi czasu, który jest Twój. 

(złożyć ręce, na końcu podać rękę sąsiadowi)

    4. Weź moje RĘCE, które najpierw dotykały czysto i szczerze, z prawdziwą miłością, swoich najbliższych, obejmując i tuląc do siebie - zanim dowiedziałem się, że to może znaczyć coś złego; 
    oczyszczaj je, Duchu Mocny, niech nigdy nie użyję tych rąk do zła, do jakiegokolwiek znieważenia drugiego człowieka, ale niech tak samo czysto i szczerze dotykam nimi Najświętszych Postaci Eucharystycznej Obecności Pana mojego, Twojego Ołtarza,. Ewangelii, Krzyża i Oblicza - jak każdego bliskiego w Tobie człowieka, lub tego, kto potrzebuje, by go podnieść lub wesprzeć. 

(wstać i stać prosto)

    5. Weź moje NOGI, które najpierw zaczęły wędrować do Twojego Ołtarza, zanim zaczęły zbaczać na zbędne, zatrzymujące w drodze zainteresowania; oczyść je i przemień, żebym biegł ochoczo do każdego, kto oczekuje Twojej Ewangelii, żebym się angażował tylko tam, gdzie Tobie jestem potrzebny. 

(uklęknąć ze złożonymi [w górę nieco] rękoma)

    6. Weź przeto całe moje siły ciała i ducha, moje zdrowie, mój wygląd, mój głos i moje ruchy, nawet nieświadome - weź wszystkie pomysły, plany i zamiary i całą moją fantazję i wyobraźnię, wszystkie zdolności i możliwości - weź i to, co przyjąłem jako spełnianie Twojej woli lub dźwiganie z Tobą krzyża - oczyść, abym uznał, że wykonam wszystko tylko przez Ciebie i w Tobie, to znaczy, że Ty tego dokonasz we mnie, i że moja ograniczoność, słabość i skłonność do złego nie tylko nie stanie na przeszkodzie Twemu dziełu we mnie i przeze mnie, ale to, w czym jestem słaby, da dostęp Twojej nieskończonej mocy i doprowadzi mnie kiedyś do pełni wielkiej doskonałości Twojej, Jezu Chryste, mój Panie i Królu. Amen

Start

Informacje

Duszpasterstwo

Życie parafii

Nasza parafia

Grupy parafialne Jazgarzew

wykonanie: e-parafia.net

Litania do Ducha Świętego i druga litania ZWYCIĘSTWA (poznaj)

Litania do Ducha Świętego

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad wodami, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w wodach Jordanu, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który zstąpiłeś na Apostołów w postaci języków ognistych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniłeś serca uczniów Pańskich, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie Chrztu świętego, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas umocniłeś w Sakramencie Bierzmowania, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi Swoimi, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, źródło radości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, strażniku sumień naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu, zmiłuj się nad nami.
Duchu, Święty, dawco rady i męstwa, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych, zmiłuj się nad nami. Bądź nam miłościw, przepuść nam, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu Święty. Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski, wybaw nas, Duchu Święty.
Od buntu przeciwko prawdzie chrześcijańskiej, wybaw nas, Duchu Święty.
Od braku serca wobec bliźnich naszych, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zatwardziałości w grzechach, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zaniedbania pokuty, wybaw nas, Duchu Święty.
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli, wybaw nas, Duchu Święty.
Od nagłej i niespodziewanej śmierci, wybaw nas, Duchu Święty.
Od potępienia wiekuistego, wybaw nas, Duchu Święty.
My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Duchu Święty Abyś Kościołem Twoim świętym rządzić i zachować go raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś w nas godne mieszkanie dla siebie przygotować raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w cierpieniach pocieszyć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas wszystkich do zbawienia doprowadzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

P.: Stwórz, Boże, we mnie serce czyste.

W.: I odnów we mnie moc ducha.

Módlmy się:
Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaskę Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego złego. Amen.

Litania zwycięstwa

Wielbię Rany i Krew Chrystusa,

Ona uzdrawia moje ciało,

Ona koi moją duszę,

Ona leczy mój umysł.

Chwała i moc Barankowi Bożemu, który za nas wśród mąk przelał swoją Krew.

Jego Krew ma moc oczyszczenia,

Jego Krew ma moc przebaczenia,

Jego Krew ma moc wyzwolenia,

Jego Krew ma moc odnowienia,

Jego Krew ma moc ocalenia,

Jego Krew zwycięża.

Wszystko jest możliwe dla tego, kto uwierzył w moc Krwi Baranka.

Wielbię Krew Baranka, który obmywa mnie z win, aż jak śnieg biały się staję.

Wielbię Krew Baranka, która mocą swą wyzwala mnie z pęt grzechów i przywiązań.

Wielbię Krew Baranka, mocniejszą niż moja.

Ona kształtuje mnie na obraz i podobieństwo Boże.

Wielbię Krew Baranka, która zwycięża wszelkie przytłaczające mnie wrogie moce.

Wielbię Krew Baranka, Ona chroni mnie od chytrych zakusów wroga.

Wielbię Krew Baranka, która przygotowuje mi weselne szaty.

Wielbię Krew Baranka, która wszystko, wszystko czyni nowym.

Alleluja! Amen.

LITANIA DO CHRYSTUSA KAPŁANA I ŻERTWY.

Litania do Chrystusa Kapłana i Żertwy

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, jedyny Boże,
Jezu, Kapłanie na wieki - zmiłuj się nad nami.
Jezu, nazwany przez Boga Kapłanem na wzór Melchizedeka,
Jezu, Kapłanie, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą,
Jezu, Kapłanie wielki,
Jezu, Kapłanie z ludzi wzięty,
Jezu, Kapłanie dla ludzi ustanowiony,
Jezu, Kapłanie naszego wyznania,
Jezu, Kapłanie większej od Mojżesza czci godzien,
Jezu, Kapłanie prawdziwego przybytku,
Jezu, Kapłanie dóbr przyszłych,
Jezu, Kapłanie święty, niewinny i nieskalany,
Jezu, Kapłanie wierny,
Jezu, Kapłanie miłosierny,
Jezu, Kapłanie dobroczynny,
Jezu, Kapłanie pałający gorliwością o Boga i ludzi,
Jezu, Kapłanie na wieczność doskonały,
Jezu, Kapłanie, który wszedłeś do nieba,
Jezu, Kapłanie, siedzący po prawicy Majestatu na wysokości,
Jezu, Kapłanie wstawiający się za nami przed obliczem Boga,
Jezu, Kapłanie, któryś nam otwarł drogę nową i żywą,
Jezu, Kapłanie, któryś umiłował nas i obmył od grzechów Krwią swoją,
Jezu, Kapłanie, któryś siebie samego wydał jako ofiarę i hostię dla Boga,
Jezu, Ofiaro Boga i ludzi,
Jezu, Ofiaro święta,
Jezu, Ofiaro niepokalana,
Jezu, Ofiaro przyjęta przez Boga,
Jezu, Ofiaro przejednania,
Jezu, Ofiaro uroczysta,
Jezu, Ofiaro chwały,
Jezu, Ofiaro pokoju,
Jezu, Ofiaro przebłagania,
Jezu, Ofiaro zbawienia,
Jezu, Ofiaro, w której mamy ufność i śmiały przystęp do Boga,
Jezu, Ofiaro, która dwoje jednym uczyniła,
Jezu, Ofiaro od założenia świata ofiarowana,
Jezu, Ofiaro żywa przez wszystkie wieki.

Bądź nam miłościw - przepuść nam, Jezu.
Bądź nam miłościw - wysłuchaj nas, Jezu.

Od zła wszelkiego - wybaw nas Jezu.
Od nierozważnego wejścia na służbę Kościoła,
Od grzechu świętokradztwa,
Od ducha niepowściągliwości,
Od pogoni za pieniądzem,
Od wszelkiej chciwości,
Od złego używania majątku kościelnego,
Od miłości świata i jego pychy,
Od niegodnego sprawowania świętych Tajemnic,
Przez odwieczne Kapłaństwo Twoje,
Przez święte namaszczenie Boskości, mocą którego Bóg Ojciec uczynił cię Kapłanem,
Przez Twego kapłańskiego ducha,
Przez Twoje posługiwanie, którym na ziemi wsławiłeś Ojca Twego,
Przez krwawą ofiarę z Siebie raz na Krzyżu złożoną,
Przez tę samą ofiarę codziennie na ołtarzu odnawianą,
Przez Boską władzę, którą jako jedyny i niewidzialny Kapłan wykonujesz przez swoich kapłanów,

Abyś wszystkie sługi Kościoła w świętej pobożności zachować raczył - Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
Aby ich napełnił duch kapłaństwa Twego,
Aby usta kapłanów strzegły wiedzę,
Abyś na żniwo swoje robotników nieugiętych posłać raczył,
Abyś sługi Twoje w gorejące pochodnie przemienił,
Abyś pasterzy według Twego Serca wzbudzić raczył,
Aby wszyscy kapłani nienaganni byli i bez skazy
Aby wszyscy, którzy zobaczą sługi ołtarzy, Pana uczcili,
Aby składali Ci ofiary w sprawiedliwości,
Abyś przez nich cześć Najświętszego Sakramentu rozkrzewić raczył,
Kapłanie i Ofiaro - Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się:
Boże, Uświęcicielu i Stróżu Twojego Kościoła, wzbudź w nim przez Ducha Twojego godnych i wiernych szafarzy świętych Tajemnic, aby za ich posługiwaniem i przykładem, przy Twojej pomocy lud chrześcijański kierował się na drogę zbawienia.
Boże, Ty nakazałeś modlącym się i poszczącym uczniom oddzielić Pawła i Barnabę do dzieła, do którego ich przeznaczyłeś, bądź teraz z Twoim Kościołem trwającym na modlitwie, i wskaż tych, których do służby Twej wybrałeś. Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen..


 

ABC KRUCJATY MIŁOŚCI Błog Stefana Wyszyńskiego

ABC Społecznej Krucjaty Miłości

w każdym dniu mojego życia.

1.

Szanuj każdego człowieka, bo Chrystus w nim żyje.

Bądź wrażliwy na drugiego człowieka,

twojego brata.

2.

Myśl dobrze o wszystkich – nie myśl źle o nikim.

Staraj się nawet w najgorszym znaleźć coś dobrego.

3.

Mów zawsze życzliwie o drugich –

nie mów źle o bliźnich.

Napraw krzywdę wyrządzoną słowem.

Nie czyń rozdźwięku między ludźmi.

4.

Rozmawiaj z każdym językiem miłości.

Nie podnoś głosu. Nie przeklinaj.

Nie rób przykrości. Nie wyciskaj łez.

Uspokajaj i okazuj dobroć.

5.

Przebaczaj wszystko – wszystkim.

Nie chowaj w sercu urazy.

Zawsze pierwszy wyciągnij rękę do zgody.

6.

Działaj zawsze na korzyść bliźniego.

Czyń dobrze każdemu, jak byś pragnął,

aby tobie czyniono.

Nie myśl o tym, co tobie jest kto winien,

ale co ty jesteś winien innym.

7.

Czynnie współczuj w cierpieniu.

Chętnie spiesz z pociechą radą, pomocą, sercem.

8.

Pracuj rzetelnie, bo z owoców

twej pracy korzystają inni,

jak ty korzystasz z pracy drugich.

9.

Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.

Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego.

Staraj się dostrzec potrzebujących wokół siebie.

10.

Módl się za wszystkich, nawet za nieprzyjaciół.

kard. Stefan Wyszyński

LITANIA NOCY O POKÓJ I USTANIE WOJNY i LITANIA NOCY O MIĹOSIERDZIE

Litania nocy

Zgromadzenie:
Przez noc Twojej męki, gdy cierpiałeś za nas, Jezu prosimy Cię.

Celebrans:

za Twój Kościół, / który w nocy tego świata / czeka na Ciebie, swojego Oblubieńca...
za Twój lud według ciała, za Izrael, / który w nocy słucha Twojego słowa / i czeka na Jutrzenkę Twego Królestwa...

za narody pogańskie, / w nocy jakby po omacku / szukające Ciebie...
za ludy, / skazane przez noc totalitarnych poglądów / na ucisk i kłamstwo...

// za naród UKRAIŃSKI  który jest mordowany i niszczony przez wojnę  aby doświadczył  pokoju i pojednania 

za tych którzy wywołali wojnę na Ukrainie aby się opamiętali  i nawrócili

za wszystkich ludzi którzy pomagają Ukrainie i  sa dla nich otwarci i miłosierni aby Bóg darzył ich swoim światłem i milosierdziem.....

za naszych braci i siostry, prześladowanych za wiarę, / którzy muszą chronić się pod płaszcz nocy, żeby się do Ciebie modlić; //

za tych, którzy w środku nocy wdzierają się do ich domów, / za ich prześladowców zaślepionych przez nienawiść; /

za tych, którzy nie wiedzą co czynią...
za tych, którzy nie umieją nas kochać, /

za tych, których my kochać nie potrafimy; za naszych wrogów i za tych, którzy źle o nas myślą...

za chorych, za tych którzy w szpitalach tę noc spędzają w cierpieniu;

/ za tych którzy walczą ze śmiercią / i tej nocy umrą nie ujrzawszy blasku jutrzenki...
za bojących się, za tych, którzy nie będą mogli zasnąć i którym noc wydaje się nie mieć końca, /

za kuszonych, by popełnić samobójstwo / i na czas nocy podporządkowanych mocy księcia ciemności...

za prostytutki, których miłość kupowana jest w ciemności nocy;

za wpadających w pułapkę rozpusty i narkotyków,


za złodziei i przestępców, / czyniących zło / pod osłoną nocy...

za przebywających w więzieniu aby spokali tam dobrych ludzi i weszli na drogę nawrócenia

za torturowanych i pozbawianychh godności, /

za skazanych na śmierć, którzy oczekują na noc swego skazania...
za biednych bez domu, / za tych, którzy tej nocy / błąkają się samotnie pośród obojętności innych ludzi...

za niewidomych, których noc nigdy się nie kończy, /

za chorych umysłowo / w nocy ich obłędu...
za tych, którzy trudzą się pracując, / za podróżujących / w niepewności nocy...

za mieszkańców  PIASECZNA i tej Archidiecezji Warszwakiej , którzy tej nocy będą spali,

/ za nasze rodzeństwo i rodziców; / za tych, których kochamy i których Ty chronisz w ich śnie; //

za wszystkie parafie z naszego dekanatu piaseczyńskiego aby były znakiem miłości i braterstwa dla wszystkich.....
za rodziny, które odpoczywają w zaciszu swoich domów, /

za kobiety które tej nocy / wydadzą na świat swoje dzieci...

za naszego papieża FRANCISZKA   i naszego KS Arcybiskupa  KAZIMIERZA, / kapłanów, diakonów i cały lud chrześcijański o dar jedości i braterstwa
za naszych zmarłych braci i siostry, / którzy jeszcze nie wkroczyli / w światło Twojej Chwały...

za nas grzeszników, / którzy pośród ciemności / zbliżamy się do światła Twojego dnia bez zachodu słońca...

Celebrans:
Boże Nieba, Ty objawiłeś siebie jako Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasz Ojciec, dlatego śpiewamy Tobie:

Zgromadzenie: Ojcze nasz...
Bo Twoje jest Królestwo i potęga i chwała na wieki 

Błogosławieństwo końcowe:
Niech Pan błogosławi nas i strzeże, Nieśmiertelny niech rozjaśni swe Oblicze nad nami i będzie nam łaskawy, niech Pan wzniesie swe oblicze w naszą stronę i ześle nam Twój pokój, Ojciec, Syn i Duch Święty
Zgromadzenie: Amen.

© Pustynia w Mieście


 

ABC KRUCJATY MIŁOŚCI Błog Stefana Wyszyńskiego

ABC Społecznej Krucjaty Miłości

w każdym dniu mojego życia.

1.

Szanuj każdego człowieka, bo Chrystus w nim żyje.

Bądź wrażliwy na drugiego człowieka,

twojego brata.

2.

Myśl dobrze o wszystkich – nie myśl źle o nikim.

Staraj się nawet w najgorszym znaleźć coś dobrego.

3.

Mów zawsze życzliwie o drugich –

nie mów źle o bliźnich.

Napraw krzywdę wyrządzoną słowem.

Nie czyń rozdźwięku między ludźmi.

4.

Rozmawiaj z każdym językiem miłości.

Nie podnoś głosu. Nie przeklinaj.

Nie rób przykrości. Nie wyciskaj łez.

Uspokajaj i okazuj dobroć.

5.

Przebaczaj wszystko – wszystkim.

Nie chowaj w sercu urazy.

Zawsze pierwszy wyciągnij rękę do zgody.

6.

Działaj zawsze na korzyść bliźniego.

Czyń dobrze każdemu, jak byś pragnął,

aby tobie czyniono.

Nie myśl o tym, co tobie jest kto winien,

ale co ty jesteś winien innym.

7.

Czynnie współczuj w cierpieniu.

Chętnie spiesz z pociechą radą, pomocą, sercem.

8.

Pracuj rzetelnie, bo z owoców

twej pracy korzystają inni,

jak ty korzystasz z pracy drugich.

9.

Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.

Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego.

Staraj się dostrzec potrzebujących wokół siebie.

10.

Módl się za wszystkich, nawet za nieprzyjaciół.

kard. Stefan Wyszyński

LITANIA NOCY O POKÓJ I USTANIE WOJNY i LITANIA NOCY O MIĹOSIERDZIE

Litania nocy

Zgromadzenie:
Przez noc Twojej męki, gdy cierpiałeś za nas, Jezu prosimy Cię.

Celebrans:

za Twój Kościół, / który w nocy tego świata / czeka na Ciebie, swojego Oblubieńca...
za Twój lud według ciała, za Izrael, / który w nocy słucha Twojego słowa / i czeka na Jutrzenkę Twego Królestwa...

za narody pogańskie, / w nocy jakby po omacku / szukające Ciebie...
za ludy, / skazane przez noc totalitarnych poglądów / na ucisk i kłamstwo...

- za naród UKRAIŃSKI  który jest mordowany i niszczony przez wojnę  aby doświadczył  pokoju i pojednania 

za tych którzy wywołali wojnę na Ukrainie aby się opamiętali  i nawrócili

za wszystkich ludzi którzy pomagają Ukrainie i  sa dla nich otwarci i miłosierni aby Bóg darzył ich swoim światłem i milosierdziem.....

za naszych braci i siostry, prześladowanych za wiarę, / którzy muszą chronić się pod płaszcz nocy, żeby się do Ciebie modlić; 

za tych, którzy w środku nocy wdzierają się do ich domów, / za ich prześladowców zaślepionych przez nienawiść; 

za tych, którzy nie wiedzą co czynią...
za tych, którzy nie umieją nas kochać, /

za tych, których my kochać nie potrafimy; za naszych wrogów i za tych, którzy źle o nas myślą...

za chorych, za tych którzy w szpitalach tę noc spędzają w cierpieniu;

/ za tych którzy walczą ze śmiercią / i tej nocy umrą nie ujrzawszy blasku jutrzenki...
za bojących się, za tych, którzy nie będą mogli zasnąć i którym noc wydaje się nie mieć końca, /

za kuszonych, by popełnić samobójstwo / i na czas nocy podporządkowanych mocy księcia ciemności...

za prostytutki, których miłość kupowana jest w ciemności nocy;

za wpadających w pułapkę rozpusty i narkotyków,
za złodziei i przestępców, / czyniących zło / pod osłoną nocy...

za przebywających w więzieniu aby spokali tam dobrych ludzi i weszli na drogę nawrócenia

za torturowanych i pozbawianychh godności, /

za skazanych na śmierć, którzy oczekują na noc swego skazania...
za biednych bez domu, / za tych, którzy tej nocy / błąkają się samotnie pośród obojętności innych ludzi...

za niewidomych, których noc nigdy się nie kończy, /

za chorych umysłowo / w nocy ich obłędu...
za tych, którzy trudzą się pracując, / za podróżujących / w niepewności nocy...

za mieszkańców  PIASECZNA i tej Archidiecezji Warszwakiej , którzy tej nocy będą spali,

/ za nasze rodzeństwo i rodziców; / za tych, których kochamy i których Ty chronisz w ich śnie; 

za wszystkie parafie z naszego dekanatu piaseczyńskiego aby były znakiem miłości i braterstwa dla wszystkich.....
za rodziny, które odpoczywają w zaciszu swoich domów, /

za kobiety które tej nocy / wydadzą na świat swoje dzieci...

za naszego papieża FRANCISZKA   i naszego Ks Arcybiskupa  KAZIMIERZA, / kapłanów, diakonów i cały lud chrześcijański o dar jedości i braterstwa
za naszych zmarłych braci i siostry, / którzy jeszcze nie wkroczyli / w światło Twojej Chwały...

za nas grzeszników, / którzy pośród ciemności / zbliżamy się do światła Twojego dnia bez zachodu słońca...

Celebrans:
Boże Nieba, Ty objawiłeś siebie jako Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasz Ojciec, dlatego wołamy 

do  Ciebie:

Zgromadzenie: Ojcze nasz...
Bo Twoje jest Królestwo i potęga i chwała na wieki 

Błogosławieństwo końcowe:
Niech Pan błogosławi nas i strzeże, Nieśmiertelny niech rozjaśni swe Oblicze nad nami i będzie nam łaskawy, niech Pan wzniesie swe oblicze w naszą stronę i ześle nam Twój pokój, Ojciec, Syn i Duch Święty
Zgromadzenie: Amen.

© Pustynia w Mieście

 

LITANIA NOCNA O MILOSIERDZIE.

 

Kyrie, elejson.Chryste, elejson. Kyrie, elejson.

Chryste, usłysz nas.Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże,zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże,zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże,zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, Jedyny Boże,zmiłuj się nad nami.

-duszom osaczonym prze pokusy.

Panie Jezu okaż miłosierdzie 

tym którzy znajdują się w grzechu śmiertelnym

tym którzy popadli w grzechy…  

tym którzy ulegli światu a zapomnieli o Tobie.

wszystkim duszom osaczonym przez pokusy

tym którym w tym momencie grozi niebezpieczeństwo utraty Ciebie na zawsze 

tym którzy innych kuszą. PANIE JEZU OKAŻ MIŁOSIERDZIE

tym którzy tej nocy są na zewnątrz; bezdomnym, zmęczonym, przymierającym z głodu, pijakom i samobójcom…

tym którzy są na zewnątrz, by grzeszyć

tym którzy znajdują się w grzechu śmiertelnym

 

tym którzy są na zewnątrz by ratować z grzechu….

. tym którzy pracują tej nocy ..

tym którzy chorują i cierpią PANIE JEZU OKAŻ MIŁOSIERZDIE

tym którzy są operowani

tym którzy nie mogą zasnąć tej nocy..

tym którzy popadli w grzechy

tym którzy mają kłopoty i zmartwienia , wszystkim ludziom na Ukrainie....

wszystkim dzieciom , które płaczą tej nocy , chorym psychicznie

wszystkim pielęgniarkom z nocnej zmiany PANIE JEZU OKAŻ MILOSIERDZIE

wszystkim lekarzom i kapłanom wzywanym tej nocy.

Tym którzy tej nocy cierpią z powodu żałoby

tym dla których ta noc będzie ostatnią nocą na ziemi

tym którzy walczą dzisiaj o wolność  swojego narodu ukraińskiego i giną w bezsownej wojnie wywołanej przez Rosje putynowską PANIE JEZU OKAŻ MIŁOSIERDZIE

Matkom które muszą uciekać z dziećmi ze swego kraju na Ukrainie doPolski pozbawione  domu i miejsc pracy

wszystkim którzy  zgłosili się   na Ukrainie do obrony terytorialnej  opuszczając swoje dzieci i żony....

wszystkim  mieszkańcom Ukrainy aby umieli się obronić przed niesprawiedliwą j terorystyczną inwazją Rosji sowjeckiej....

 tym którzy tej nocy umrą bez kapłana lub sakramentów

tym którzy umierają odrzucając posługę świętego Kościoła

tym którzy umierają nieprzytomni

tym którzy boją się śmierci PANIE JEZU OKAŻ MILOSIERZDIE

wszystkim umierającym kapłanom , zakonnikom i zakonnicom

wszystkim wiernym przyjmującym komunie św, którzy odchodzą z tego świata

nam samym w ostatniej naszej godzinie…

Boże , którego miłosierdzie jest niezgłębione a skarby litości nieprzebrane wejrzyj na nas łaskawie i pomnóż w nas ufność w Miłosierdzie swoje byśmy nigdy w największych nawet trudnościach nie poddawali się rozpaczy lecz zawsze zgadzali się z wolą Twoją która jest samym Miłosierdziem . Przez Chrystusa Pana naszego . AMEN