Siostry Miłosierdzia

Św. Wincenty a Paulo
Założycielem Zgromadzenia jest sam Bóg, który posłużył się francuskim kapłanem św. Wincentym a Paulo. Pewnego dnia Ks. Wincenty zadał sobie pytanie: "Kim są Ubodzy i co można dla nich zrobić"? Następnie do służby najuboższym Paryża zaangażował św. Ludwikę de Marillac. Z czasem Bóg pozwolił, by przyłączały się dziewczęta, pragnące również służyć potrzebującym. Po latach doświadczenia św. Wincenty i św. Ludwika zadbali, by tym dziewczętom zapwenić odpowiednią formację ludzką, duchową i zawodową. W tym celu zamieszkały razem w domu św. Ludwiki.Św. Wincenty mawiał:" Oto, moje córki, jakie były początki waszego Zgromadzenia. Wówczas nie było ono tym, czym jest obecnie, należy sądzić, że dziś nie jest jeszcze tym, czym będzie, aż wreszcie Bóg doprowadzi je do stanu, w jakim chce je mieć".

Św. Ludwika de Marillac
Hasło naszego Zgromadzenia brzmi: "Miłość Chrystusa Ukrzyżowanego przynagla nas." Od samego początku św. Wincenty i św. Ludwika posyłali swe Siostry do tych miejsc, gdzie czekali Ubodzy i gdzie proszono o przysłanie Sióstr Miłosierdzia (tę nazwę nadali Siostrom ludzie, patrząc na to, co Siostry czyniły). W 1651 roku św. Wincenty posłał do Polski Księży z założonego przez siebie Zgromadzenia Księży Misjonarzy. Rok później, jeszcze za swojego życia, na prośbę królowej Polski Marii Ludwiki Gonzagi, przysłał Siostry Miłosierdzia.Siostry przybyły do Warszawy 8 grudnia 1652 roku. Stąd były posyłane do bardzo wielu miejsc na terenie całego kraju. Na skutek podziału Polski na trzy zabory, powstały trzy Prowincje Polskie Sióstr Miłosierdzia: Warszawska, Chełmińska i Krakowska.

Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo zwane są też Szarytkami, od francuskiego słowa charité czyt. (szarite) co znaczy miłosierdzie. Dom Generalny Sióstr Miłosierdzia znajduje się w Paryżu, przy ul. du Bac. Kaplicę tego domu wybrała Najświętsza Maria Panna na miejsce trzykrotnego objawienia się św. Siostrze Katarzynie Labouré i tam objawiła jej swój Cudowny Medalik. Siostry są przekonane, że wybór dokonany przez Niepokalaną jest odpowiedzią Maryi na całkowite zawierzenie Jej Zgromadzenia przez Świętych Założycieli.

Siostry Miłosierdzia widząc Chrystusa
w Ubogich i Ubogich w Chrystusie,
umożliwiają im poznanie Boga
raz służą im co do ciała: odwiedzając
Ubogich w ich domach, opiekując się nimi
w Domach Pomocy Społ.,
w szpitalach, Ośrodkach Wychowawczych, świetlicach
przedszkolach -poprzez  katechezę a takze w misjach ad gentes

CUDOWNY MEDALIK objawiła Matka Boża Siostrze Katarzynie Labouré Szarytce. Objawienie to miało miejsce w Kaplicy Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, mieszczącej się przy ul. du Bac w Paryżu.
Podczas pierwszego objawienia, w nocy z 18 na 19 lipca 1830 r., Maryja powierzyła S. Katarzynie zadanie wybicia i rozpowszechniania medalika oraz założenia Stowarzyszenia Dzieci Maryi. W drugim objawieniu, w dniu 27 listopada 1830 r. S. Katarzyna otrzymała wizję i przesłanie medalika. Przez swój Cudowny Medalik Najświętsza Panna wciąż udziela łask zgodnie ze swoją zapowiedzią:"Wszyscy, którzy nosić go będą z ufnością, otrzymają wiele łask". O łaski Maryja zaleciła prosić modlitwą wyrytą na medaliku: "O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy". Siostry Szarytki, odpowiadając na łaskę objawienia, prowadzą grupy Stowarzyszenia Dzieci i Młodzieży Maryjnej oraz rozpowszechniają Cudowny Medalik zwłaszcza wśród chorych, samotnych, przeżywających trudności.